[@WordPressDeveloper](https://www.hejto.pl/uzytkownik/WordPressDeveloper) kurde nie moge sie doczekac momentu kiedy bede mial czas kontynuowac przygode z tymi ksiazkami\. Mózg mi sie zatrzymał jak Poonsowi jak to czytalem teraz xd

@WordPressDeveloper kurde nie moge sie doczekac momentu kiedy bede mial czas kontynuowac przygode z tymi ksiazkami. Mózg mi sie zatrzymał jak Poonsowi jak to czytalem teraz xd

**9.7** _Odsyłam do cytatu z soboty, do spotkania innego maga z panią Cake_

>Dalekie mamrotanie stało się bliskim mamrotaniem, po czym pani Cake wynurzyła się zza córki niby niewielki księżyc wyłaniający się z cienia planety.
>— Czego pan chce? — spytała.
>Windle cofnął się o krok. W przeciwieństwie do swej córki pani Cake była dość niska i niemal idealnie okrągła. I — wciąż w przeciwieństwie do córki, której cała postawa miała uczynić ją mniejszą — pani Cake dominowała nad otoczeniem. Głównym tego powodem był jej kapelusz, który — jak się Windle potem dowiedział — nosiła zawsze, z oddaniem godnym maga. Kapelusz był wielki, czarny i miał na sobie różne rzeczy, takie jak skrzydła ptaków, woskowe wisienki i szpilki. Carmen Miranda mogłaby nosić taki kapelusz na pogrzebie kontynentu. Pani Cake podróżowała pod nim, tak jak kosz podróżuje pod balonem. Ludzie często odruchowo zaczynali rozmawiać z jej kapeluszem.
>— Pani Cake? — zapytał zafascynowany Windle.
>— Tu jestem, na dole — odezwał się pełen wyrzutu damski głos. Windle spuścił wzrok.
>— To właśnie ja — oświadczyła pani Cake.
>— Czy rozmawiam z panią Cake? — spytał Windle.
>— Tak, wiem.
>— Nazywam się Windle Poons.
>— To też wiem.
>— Widzi pani, jestem magiem…
>— Dobrze, tylko proszę wytrzeć nogi.
>— Czy mogę wejść?
>Windle Poons urwał. W brzęczącej sterowni mózgu odtworzył po raz drugi ostatnie kilka zdań rozmowy. I uśmiechnął się.
>— Zgadza się — przyznała pani Cake.
>— Czy nie jest pani przypadkiem naturalnym jasnowidzem?
>— Zwykle jakieś dziesięć sekund, panie Poons. Windle zawahał się.
>— Musi pan zadać pytanie — uprzedziła go szybko pani Cake. — Dostaję migreny, kiedy ktoś złośliwie nie zadaje pytań, jak już je przewidziałam i odpowiedziałam.
>— Jak daleko w przyszłość pani widzi, pani Cake?
>Kiwnęła głową.
>— Dobrze — stwierdziła, najwyraźniej udobruchana \[...\]

Dziewiąta seria cytatów zachęcających do #czytanie a w niej - "Kosiarz", Terrego Pratchetta. Ta seria również będzie liczyła 12 cytatów, mam nadzieję, że uda mi się wrzucać codziennie.

#uuk #terrypratchett #ksiazki #cytaty #seria #kosiarz

9.7 Odsyłam do cytatu z soboty, do spotkania innego maga z panią Cake

Dalekie mamrotanie stało się bliskim mamrotaniem, po czym pani Cake wynurzyła się zza córki niby niewielki księżyc wyłaniający się z cienia planety.
— Czego pan chce? — spytała.
Windle cofnął się o krok. W przeciwieństwie do swej córki pani Cake była dość niska i niemal idealnie okrągła. I — wciąż w przeciwieństwie do córki, której cała postawa miała uczynić ją mniejszą — pani Cake dominowała nad otoczeniem. Głównym tego powodem był jej kapelusz, który — jak się Windle potem dowiedział — nosiła zawsze, z oddaniem godnym maga. Kapelusz był wielki, czarny i miał na sobie różne rzeczy, takie jak skrzydła ptaków, woskowe wisienki i szpilki. Carmen Miranda mogłaby nosić taki kapelusz na pogrzebie kontynentu. Pani Cake podróżowała pod nim, tak jak kosz podróżuje pod balonem. Ludzie często odruchowo zaczynali rozmawiać z jej kapeluszem.
— Pani Cake? — zapytał zafascynowany Windle.
— Tu jestem, na dole — odezwał się pełen wyrzutu damski głos. Windle spuścił wzrok.
— To właśnie ja — oświadczyła pani Cake.
— Czy rozmawiam z panią Cake? — spytał Windle.
— Tak, wiem.
— Nazywam się Windle Poons.
— To też wiem.
— Widzi pani, jestem magiem…
— Dobrze, tylko proszę wytrzeć nogi.
— Czy mogę wejść?
Windle Poons urwał. W brzęczącej sterowni mózgu odtworzył po raz drugi ostatnie kilka zdań rozmowy. I uśmiechnął się.
— Zgadza się — przyznała pani Cake.
— Czy nie jest pani przypadkiem naturalnym jasnowidzem?
— Zwykle jakieś dziesięć sekund, panie Poons. Windle zawahał się.
— Musi pan zadać pytanie — uprzedziła go szybko pani Cake. — Dostaję migreny, kiedy ktoś złośliwie nie zadaje pytań, jak już je przewidziałam i odpowiedziałam.
— Jak daleko w przyszłość pani widzi, pani Cake?
Kiwnęła głową.
— Dobrze — stwierdziła, najwyraźniej udobruchana [...]

Dziewiąta seria cytatów zachęcających do #czytanie a w niej - &quot;Kosiarz&quot;, Terrego Pratchetta. Ta seria również będzie liczyła 12 cytatów, mam nadzieję, że uda mi się wrzucać codziennie.
uuk #terrypratchett #ksiazki #cytaty #seria #kosiarz

Komentarze (3)