349 + 1 = 350

Tytuł: Samotne lato

Autor: Elizabeth von Arnim

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: Urząd Gminy Dobra

Format: książka papierowa

ISBN: 978-83-942005-0-3

Liczba stron: 96

Ocena: 8/10

Samotne lato jest, w przeciwieństwie do pierwszej części, niezwykle skromnie wydane – bez setek ilustracji kwiatów a nawet bez porządnej redakcji. Ogród czytałam już wcześniej, natomiast na Lato trafiłam dopiero niedawno.

Powracamy do Nassenheide by spędzić tam lato z Elizabeth. Pragnie ona by ten czas upłynął w gronie najbliższych – i prawie jej się to udaje. Skarży się na niezrozumienie i powierzchowność relacji międzyludzkich, znajdując ukojenie jedynie w ogrodzie.

Ta książka otworzyła przede mną zupełnie nowe możliwości interpretacyjne twórczości Maud Montgomery. Z Dzienników wiemy, że Montgomery zachwycała się książkami Elizabeth i czuła się chyba jej pokrewną duszą. Samotne lato rzuca niezwykłe światło na Anię z Avonlea i scenę z ogrodem Hester Gray, ale przede wszystkim na tomy po Ani ze Złotego Brzegu. Wielu czytelników serii skarży się, że w późniejszych częściach Ania niemal znika – a jeśli już się pojawia, to głównie pielęgnuje swój ogród. Patrząc przez pryzmat tego, co pisała von Arnim, można przypuszczać, że Ania z czasem przestała czuć się dobrze w swoim pełnym gwaru domu, że czuła się w nim niezrozumiana i niepotrzebna. Być może dzieliła to uczucie z Montgomery, której życie rodzinne, jak wiemy, nie należało do najłatwiejszych.

Dziś ogrodu w Nassenheide już nie ma. Von Arnimowie musieli sprzedać dworek wraz z ogrodem. Był dla Elizabeth polem walki, nadzieją i ucieczką – dziś pozostały po nim jedynie opisy w jej książkach.

Opublikowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto