Bitwa nad Isonzo została stoczona 28 sierpnia 489 nad rzeką w dzisiejszych północno-wschodnich Włoszech. Siłami najeźdźców ze wschodu dowodził król Teodoryk, zaś nad przeciwną armią dowództwo sprawował król Italii Odoaker. Zwycięzcami okazali się Ostrogoci, którzy po bitwie byli w stanie wkroczyć w głąb królestwa Odoakra. Był to jeden z pierwszych kroków do zajęcia Włoch przez Ostrogotów, który dokonał się w 493 roku.
Po detronizacji Romulusa Augustulusa w 476 roku władzę w Rzymie przejął germański barbarzyńca z plemienia Skirów – Odoaker. Rozwiązał on stałą armię cesarską i uzyskał ciche przyzwolenie Konstantynopola na rządy w Italii.
Mimo tego, że w V wieku cesarswo wschodnie wielokrotnie interweniowało w wewnętrzne sprawy swojego słabszego sąsiada, to pod koniec wieku skomplikowała się jego sytuacja wewnętrzna i cesarz Zenon wstrzymał aktywną politykę wobec zachodu.
Uzyskawszy wsparcie cesarza, Odoaker umacniał swoją władzę. Wobec łacińskiej arystokracji barbarzyńca kazał traktować się jako rzymski urzędnik. Zaprowadził względną stabilizację, co przysporzyło mu sojuszników w rzymskiej elicie i w prostym ludzie. [...]
#historia #wlochy #iwiek #starozytnosc #bitwa #historykon
