#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

sumiaste tango

to nasze tango na czułe dłonie miękkie palce

od ust czerwieni po oczy miodem roziskrzone

pan mnie prowadzi a ja uwodzę w cienkiej halce

tors się napręża przytulam głowę pan pozwoli

że panu szepnę kilka słówek tak na wstępie

zanim się zacznie naszych zmysłów eskapada

miewam łaskotki niech więc pan się nie przelęknie

że się uśmiechnę trochę bardziej niż wypada

ha ha ha hi hi - ha ha hi hi - hi hi ha

nic nie poradzę pana wąs mnie gilga tak

nic nie poradzę że gilga mnie w momencie

kiedy ustami pan się zbliża właśnie tam

to nasze tango temperamentnie rozpędzone

na ust kardamon mechate kiwi dotyku flausz

pan się pochyla puls przyśpiesza a oddech płonie

raptem wśród piersi wybrzmiewa w tenor mniej więcej tak

pani pozwoli że jej w trakcie słówko szepnę

zanim się skończy wspólnych zmysłów galopada

miewam łaskotki niech się pani nie przelęknie

gdy się uśmiechnę trochę szerzej niż wypada

ha ha ha hi hi - ha ha hi hi - hi hi ha

nic nie poradzę pani wąs mnie gilga tak

nic nie poradzę że gilga mnie w momencie

kiedy ustami pani błądzi właśnie tam

.

dla szerszego uśmiechu - zdjęcie poglądowe (z netu)

https://static9.depositphotos.com/1000427/1075/i/450/depositphotos_10757161-stock-photo-freshwater-catfish.jpg

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

Szkwał

gdzieś chyłkiem w zwilgłych jamach

tęskniący wyje pies

echo odbite w graniach

jedynie ono wie

ile się niesie skowyt

ile zakreśla wstęg

gdy podkulony ogon

gdy błądzi wzrok po kres

pomimo suszy chlapa

siąpi zaciąga rwie

opada szczęka w łapach

śliski kamienny krąg

myśl snuje się po dachach

wdrapuje byle gdzie

sznuruje nozdrza zapach

ognisty budzi gniew

ukryty w głów zanadrzu

niczym spod liścia szmer

wyzwoli się znienacka

na iskrę albo dwie

nie wątpi pies i sz-czeka

skulony ciąży łeb

gdy w miskach pełnych piekła

skwierczy za ściegiem ścieg

jaśnieje w skrzących gwiazdach

turmalinowy dach

pełni brzęcząca sakwa

złoci brokatem las

ten mieni się i znika

jak wszystko co znał węch

wiatr tkwi w przydrożnych mniszkach

szarpie ceglanym tłem

.

Obraz: Francisco Goya - "Dog"

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

Dell'Arte

gdy przechadzała się po zgliszczach

noc była pełnią

adwentowa

fiolet kładł ciszę na to miasto

płyta za płytą kryły brzemię

żałobna niosła się melodia

kiedy żegnała się na pamięć

ostatni krzyżyk kreśląc myślą

szła płynnie w gęsty sen atrament

malarz malował ją wrzosowo

zdejmując z ramion ramoneskę

brał ją w objęcia

i zastygał

.

Obraz: "Cienka biała linia" - Autor: Sisey

Mamy tegoroczny rekord upałów, więc chyba nadeszła pora.

Chciałbym Wam przedstawić wiersz, który nieskromnie uważam za swój opus magnum. Ma on potencjał "piosenkowy" z czego być może kiedyś skorzystam.

LATO CEBULAKA

Znowu jest upałów pora, słychać smród wentylatora

Od miesiaca wciąż pracuje, dzielnie powietrze świdruje

Lecz Grażyna, moja żona, ciągle chodzi upocona

Aż jej pot spod pachy kapie, gdy się po swej głowie drapie.

Mam już dość tego ukropu, ale nie chcą dać urlopu

O wyjeździe nie ma mowy, musi starczyć świat domowy

Zresztą jak wykupić wczasy, skoro wiecznie nie ma kasy?

U Chwilówek, Providenta, złotą kartę mam klienta.

Oto lato cebulaka - rzeka, piwo, chipsów paka

Mały remont w domu babki, czapka, skarpety i klapki

Wydatki na każdym kroku, wczasy raczej w przyszłym roku

Zamiast morskiego upału sprawię sobię tonę miału.

Ale o to w życiu chodzi, aby z losem się pogodzić

Lepiej znajdźmy rozwiązanie i ukróćmy użalanie

Bo pieniądze choć są miłe starczają tylko na chwile

Aby dobrze spędzić czas, potrzebuję tylko Was.

Skoro mamy biedny kraj stwórzmy sobie własny raj

Parę kropli alkoholu i ognisko w szczerym polu

Każdy mędrzec Ci to powie, luksus żyje w naszej głowie

Toteż zamiast Malediwa mnie wystarczy beczka piwa.

#wiersze #tworczoscwlasna #przesranetworzycjakcorytrevor

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

dziecko. latarka. most

most latarka dziecko

które zgubiło się w gąszczu

most. latarka za pogubionym

błysk oczu na samo dno

i z powrotem wte i wewte

aż zakołyszą się w dole puste ramiona drzew

jakiś cień przemknie przez tory

zadudni pociąg

gdy spróbuję przełknąć

szynę w kręgosłupie

ktoś zaśmieje się głośniej

brzdęknie tłuczone szkło

w podziemiach

pijaną piosenkę zanuci wiatr:

spróbuj

spojrzeć z mostu

za latarką

w dno dna

gdzie kołysze się rzeka

w każdej myśli straceńca

gdy noc się pętli i pętli

blednie zupełnie księżyc

a oni tak przezroczyści

a oni jak zaklęci

w wieczny sen spadają

cegła

po cegle

skaczą rdzawi przez mgłę

.

Autor fotografii - Masao Yamamoto

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

ach jak pięknie jej nie ma -

zaszumiała rzeka i las rozmyty

z niepogodzenia

przesączyły się chmury zlewając w potop

dokąd jej bez nas dokąd?

próbowało prześwietlić cień chłopca mrowie

gdy pochylając głowę nad sztalugą

niesforna zdradziła go kropla

zarosiło się w powietrzu od mgieł

kątem czerń rozlała się smolna

zawrzało, zakipiało w samym sercu

poruszonej zieleni :

ach jak pięknie jej nie ma -

poniosło echo Kaskadami Rodła

.

"Ach jak pięknie cię nie ma " Autor obrazu - Sisey

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

brąz jest w trzeciej puszce, nie pomyl, druga to żółty

mówisz i uśmiechasz się do mnie

gdy myślę: o ile łatwiej będzie teraz

sięgnąć po róż w kolejnym śnie

pobiec po napisach wzrok wytężyć

zanim się całość znów spróbuje rozmyć

zbyt intensywnie

bo przecież kochamy się

wśród zapachów farb i lakierów

to bardzo ciekawe

wędrować za fakturą

nie używać pędzla

malować palcami

to na nich się skupiasz

dając mi wskazówki

jak mam je ułożyć

by wydobyć więcej

niesyta zupełnie nie umiem spamiętać

tyle tych zagłębień

przeszkadza mi kaptur

więc łypię spod niego

jak kot świecącymi oczami

napierasz coraz mocniej

odchylasz do tyłu

używając perłowej

kładziesz palec na ustach

karmisz mnie

dotykiem

uczysz odbierać kształty

.

zdjęcie własne

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

wahadła i odpryski

o ucieczkach dowiesz się

z migawek zapisanych w odłamkach luster

nie inaczej

szybkie przemknięcie z przechyloną w bok głową

byle nie dostrzec zwątpień i zatarć kątem wyłapującego szczegóły oka

a jeśli nawet to najmniej z możliwych

tuż za progiem

kolejna z prób by odbiec od trzasku odwzorowywanych matryc

wytrawianie utrwalonych ścieżek. przerywanie do polan i pasm

codzienne wypalanie. do - płata. do różnic.

z podobieństw tak trudno wyłuskać własne połacie i kroki

pozornie wszystko wydaje się możliwe -

kiedy w promieniu drogi sączy się światło

wystarcza odwagi do odgałęzień

stopy nieruchomieją w zaułku

zanim mrok rozpali wyobraźnię wydobędzie każde z załamań

wytrwała igła posłusznie przeniesie kontur rysę

ścieg za ściegiem przeszyje grzbiet

lawa wrażona podskórnie zastygnie w sny zamotane w kłębek

gdzieś pomiędzy kolejnymi stacjami pyłu

koronki słów wzniesionych jak kurz

pleć się pleć wrzeciono byle do świtu i następnych utkań

z gwoździ i otarć

o drzwi palce przedsionki

(...)

o ilości kołatań dowiesz się z utknięć

nie przecieraj matowych szkiełek

przejścia przez próg złożone są

z zamgleń

Fotografia ze strony https://mrwallpaper.com

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

jest taka chwila że w rąk testament

wpada ostatnia skarga ze skarg

wszystko się staje nieopisane

słowa za małe by oddać żal

z utkań szelestu mgły na wietrze

z otarć i skropleń po szum tła

drżenie się składa w ciszy esencję

dłonie zbyt słabe by unieść dzban

jest taki moment że rąk trzęsienie

rozsiewa popiół w kącikach ust

wszystko się staje niedowierzeniem

wrzask nie ma siły by przejść przez próg

z objęć i ujęć obezwładnień

wrzenie przejmuje szorstkość traw

po krople rosy szmer i tratwę

nie ma ratunku dla końca gam

gdzieś poza ciszą nieba sklepieniem

jest taki woal co skrywa dal

za granic dźwiękiem takie wytchnienie

co gładzi troskę i każdy strach

z fazy na fazę księżyc blednie

pękaty garnie tuli garb

grudnieje ziemia w dzwonny szkielet

kamień o kamień zagłusza trzask

w sercach i źródle tkwi taki werbel

co rytm ostatni nadaje drżeń

z mgły i powietrza gubi się haustem

w leśnych poszyciach jak ptasi trel

*

Malarstwo - Richard Whadcock

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

być może właśnie tak wygląda

pora deszczowa

kiedy się wchodzi

jak pod parasol

w leśne poszycie

w sen z mchu paproci

gdy nikt nie widzi

czeka się jeszcze

tak jak w przedsionku

na żywioł nieba

by się upewnić

w ciszy bez końca

w miejscu i czasie

może tak właśnie

w mgłę się przechodzi

skroploną porą

koronką utkań

kiedy za szybą

ślad się zostawia ostatni

oddech

.

Autor obrazu: Sisey - "Piąta pora roku"

Stoi na d⁎⁎ie lokomotywa,

Ciężka, ogromna i spucha z niej spływa:

Spucha jak oliwa.

Stoi i sapie, dyszy i dmucha,

Spucha z rozgrzanego jej brzucha bucha:

Spuch - jak gorąco!

Uch - jak gorąco!

Puff - jak gorąco!

Uff - jak gorąco!

Już ledwo sapie, już ledwo zipie,

A jeszcze palacz spuche w nią sypie!

#wiersze

Dawno nic nie wrzucałem

ZUZA

Przy stoliczku obok szosy siedzi mała Zuza

Oferując okazyjnie świeżego arbuza

Zuza choć jest małym dzieckiem wroga ma wielkiego

Wróg w postaci jest urzędu - i to skarbowego

Bowiem nie jest tajemnicą, że handel wspomniany

Nie jest nawet w małym stopniu opodatkowany

Każdy grosik zarobiony trafia do kieszeni

Żadna groźba urzędnika tego nie odmieni

Dnia pewnego pod straganik auto podjechało

A z środka kilku urzędasów wyleciało

Choć kulały zezwolenia i inne papiery

Bardzo szybko wzięli stamtąd cztery swe litery

Jak się bowiem okazało dziecko uzdolnione

Wnuczką jest nie byle kogo – Dona Corleone

Zuza ze swym straganikiem nie musi się chować

W biały dzień bez działalności wciąż może handlować

#zafirewallem #wiersze #tworczoscwlasna #przesranetworzycjakcorytrevor

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

niedosiężnik

przed chwilą byli jeszcze razem

ona przejrzyście doskonała

świetliście zwiewna kropla rosy

on płatek maku senny motyl

gdy się przemieniał prosto dla niej

w stu pierwsze z wielobarwnych westchnień

ona stawała się przezroczem

lgnąc w echo studni głosem rzewnym

na przemian słotna oraz cicha

w noc turkusową pełnią pełna

bosa bezbrzeżnie tak pojemna

że ledwie szept przepełniał ciszę

nocniło się tak tylko dla nich

gdy razem ciągle zbyt osobni

ona płochliwa i ulotna

on niedosiężnik motyl nocny

zaklinał światło w niewidzenie

znikając z pola tak bezbłędnie

jak tylko można niknąć z oczu

po kresy kresów niepowroty

gdy wyciągała za nim ręce

roniąc w jeziorach mętne czernie

prosząc o jeden ledwie przebłysk

w głąb rozpadała się na głębie

on nic nie wiedząc nawet o niej

krążył nad głową wciąż najwierniej

gdy go wabiła każdej nocy

dla siebie samej łudząc pełnię

ona błękitna kropla rosy

on aksamitny sen niedotyk

.

Obrazy:

1. Pełnia Księżyca, zdj. ilustracyjne Źródło: Fotolia / pixel974

2. Elżbieta Pazera "Spacer"

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

mówisz dobranoc i przesyłasz serce

a ja nie wiem,

czy spokojnie oddychasz,

jakie obrazy masz przed oczami,

czy tulisz się do kołdry

jak ja przykrywasz skrawkiem twarz,

by łatwiej zasnąć?

nic nie wiem,

na którym zasypiasz boku,

czy rozsypane włosy spływają Ci na ramiona,

a może jak ja odgarniasz je do tyłu

wprost za poduszkę?

jak układają się Twoje palce?

czy dłoń wędruje pod policzek,

a może jak ja łączysz w pacierz obie,

podkładając najdelikatniej pod skroń?

tul-tuli, tul-tuli, tul -

szepczę prośbę w poduszkę,

dociskając mocniej powiekę,

aż łzy znajdą ujście.

tul-tuli-tul-tuli-tul -

"przytul się ptaszku na gałęzi",

pod skrzydłami znajdziesz swój dom -

dobiega najczulej z głębi.

czuwasz nade mną,

i wskazujesz mi drogę,

wiem.

znów słyszę nocą pociąg,

nie byłoby w tym nic dziwnego,

za oknem prowadzi trakt,

ale kiedy spadłeś mi z gwiazd,

rozmontowali nam świat,

żebyśmy nie mogli do siebie dotrzeć.

(poskładamy go razem, wierzę)

tak mi blisko do Ciebie i tak daleko

stuk stuk stuk stuk

tłucze się serce,

przecierając szlak

umknie nam milion lat,

tak to to, tak to to, tak to to tak.

wystukuję najpiękniejszą

wariację z tęsknoty,

gdy zasypiasz,

a ja nic nie wiem,

jak układasz ciało do snu.

nie zliczę, który to już

pociąg do Ciebie.

co noc widzę się w nim,

jak opieram łokcie

na rozkładanym stoliku,

jak ślepo wypatruję

przez szybę.

a noc,

jak każda bez Ciebie -

chłodna, bezksiężycowa

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

nie potrafię myśleć o nas osobno

jeśli gdziekolwiek nasz świat się kończy

to właśnie tam

gdzie ani ja dla Ciebie ani Ty dla mnie

kiedy zabiorą nam wszystkie

porywy i ukłucia

nie odnajdziemy się więcej

po biciu serca

zabraknie głosu który budzi i otwiera

jak klucz pasujący do kodu

nie poruszy się więcej powieka

nie podniesie się kącik ust

nie wgryzą się w siebie

spragnione języki i wargi

pomyśl tylko, że mógłbyś

nigdy nie dotknąć mnie prawdziwej

nie poczuć jak smakuję ciepła od snów

nie przekonać się

jak zachodzą oczy zielone od mgły

kiedy cała drżę w stokrotkach

gdy jesteś blisko najbliżej

jeśli gdziekolwiek kończy się świat

to właśnie tam gdzie fala

zabiera mi Twój ślad

.

zdjęcie własne

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

z rąk do rąk

powoli coś z niej uchodziło i uchodziło

wszystkim oczom że przeszywana razami boleśnie na wylot

wysypuje wnętrze do trocin

las rąk nad głową jednakowo szumiał:

jesteś tylko wypchaną lalką

przecież nie możesz nic czuć

nic podobnego co przytrafia się normalnym ludziom

niech więc nie przyjdzie ci myśl by wylewać i krwawić

masz tylko bezwiednie przyjąć cios

jestem tylko wypchaną lalką

przecież nie mogę nic czuć

nic co przytrafia się zwyczajnym ludziom

powtarzała za każdym razem gdy zbliżał się kolejny atak

jesteś tylko wypchaną laleczką

szarpało do skutku dziecko

gdy naśladując dorosłych

z rozmysłem wbijało szpilkę

prosto w serce

laleczką laleczką

długo jeszcze będzie powtarzać echo

zanim dotrze

.

_Autor zdjęcia: Rafał Babczyński "Zapomnienie"

Napisałem haiku...

Pije Jägerka, szklanka,

Bieszczady wzywają mnie,

Kwiecień, a nie maj.

#gownowpis #wiersze #alkoholizm

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

przebłyski kwietniowo-majowe

Zerwij źdźbło trawy, a wszystkie światy odzwierciedlą to zdarzenie - Alan Watts

przedzieranie przez gąszcz porosłych pokrzyw,

by ślepo rwać w szeleszczącą tłem szorstkość -

zaścieli się wokół wilczym lnem i szczelnie przylgnie

w ścięte powieki i białka - zalepiając

krtań z podniebieniem

na językach jak i w sercu - surowość tych wszystkich mięs,

które można przełożyć na widoki

bo przecież... co z oczu, to i z nieba, jak z kielicha trosk,

przez rdzawy lej, rdest, świst, zgrzyt - szczęk,

a wszystko po to, by koniec końców wpaść pod kopyta,

wprost pod podkowy ubłocone snem

i dalej...

byle ze szczętem - nasiąkać, posępnieć, pęcherzyć, burchleć,

żywą tkanką przyrastać w płótno, kapturzyć, zaciągać,

niczym plastyczną rtęć na pojedynczą żyłkę - równając pod igłę

ustawiać w sztorc,

by sens jak włos drżał

od wrzasku po skowyt

koszonych rąk

.

z rozsypania po kątach jedynie kilka wyschniętych kropel dżdżu,

naparstki ciszy głębsze o oddech i chrzęst. nad-łamanych witek

w zalążkach rojeń - zaledwie wiośniany błysk

o chwytaniu się źdźbła

https://img4.garnek.pl/a.garnek.pl/011/942/11942899_800.0.jpg/ciemnosc.jpg

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

jakoś się trzymam

trzymam się uparcie

gdy wzrok znajduje plamę na suficie

lampa się huśta

myśli się kołyszą w tej mgle powyżej

grzęzną brnąc w zatarte

jakiś knot splącze zawinie syk w kokon

pchły ciurkiem rozpełzną po wyblakłej skórze

zmurszy mech zakątki zapadając w kurze

ćma lampę podkarmi

by zagrała w cienie

odłoży się smugą

zbierając

wzrok

z

z

i

e

m

i

.

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

05.51 migawki i śnieżenia

a co, jeśli arterie się już dawno wyczerpały? to pewne.

rozlane drzewa nie przyjmą na siebie nic więcej,

żadnych dodatkowych rozgałęzień ani ujemnych ładunków.

teraz dłonie wyłącznie wzdłuż ud.

wdech i znowu wdech. żeby rześkim wypełnić płuca -

aż po pień - zapamiętać powietrze nie inne niż górskie.

za siódmą tamą już tylko swobodny dryf,

słone wody okalające ciało,

fala która przepływa i unosi,

odejmując cały ten ciężar oczu i niemych ust,

głów zabitych gwoździami aż po szyje

ciągle tkwiące w imadłach.

na wyciągnięcie ręki jeszcze połyskujące łańcuchy i dźwięczące klucze,

klatka po klatce prujące powłoki nieskazitelnej bieli.

za kruczą plamą - śnieżący, pierzasty kleks

rozmazujący połacie, aż pojedynczym ptasim stemplom brakuje

nieporuszonych miejsc.

.

Autor obrazu: Łukasz Dziedzic

https://www.youtube.com/watch?v=pUZeSYsU0Uk&source_ve_path=MTc4NDI0