Zero zaskoczenia. To tylko niedziałające sankcje i świetne warunki dla rozwoju biznesu
"Chiński konglomerat Xiamen C&D oraz „Norilsk Nickel” prowadzą rozmowy na temat utworzenia w Chinach wspólnego przedsięwzięcia w celu przetwarzania surowca miedziowego „Norilskiego Niklu” w metal – podaje Reuters, powołując się na dwa źródła.
„Norilsk Nickel” należący do miliardera Władimira Potanina w kwietniu poinformował o zamiarze zamknięcia swojego zakładu na Dalekiej Północy i wybudowaniu fabryki produkującej miedź w Chinach do połowy 2027 r. Jednak od tamtej pory firma rozważa zakup udziałów w istniejącej już hucie miedzi, a nie pierwotny pomysł budowy od zera – powiedziało jedno ze źródeł.
Ze względu na sankcje „Norilsk Nickel” ma trudności z importem sprzętu do Rosji, zauważa Reuters.
„Norilsk Nickel” prowadzi negocjacje w sprawie ewentualnej organizacji produkcji w Chinach. „Jeżeli zostaną osiągnięte porozumienia, poinformujemy o tym”, odpowiedział „Norilsk Nickel” na prośbę o komentarz.
Według źródeł, które wypowiedziały się anonimowo, chodzi o fabrykę Yanggu Xiangguang Copper w prowincji Shandong, w której Xiamen C&D posiada pakiet kontrolny akcji.
„Norilsk Nickel” i Xiamen C&D nie osiągnęły jeszcze ostatecznego porozumienia i nie ustaliły wielkości inwestycji ani udziałów w potencjalnym wspólnym przedsięwzięciu – dodają.
„To szansa dla zakładu Xiangguang, ponieważ niskie stawki za przetwórstwo zwiększają presję na huty w kwestii rentowności, zwłaszcza w przyszłym roku” – powiedziało drugie źródło.
Xiamen C&D nie odpowiedziało na prośbę Reutera o komentarz. Xiangguang odmówiło komentarza."
A tu więcej o przyczynach przenosin w artykule Forbes z kwietnia 2024 r.
"
Niekorzystna ekonomika programów ekologicznych:
- „Nornikiel” realizował kosztowną „Serną programę” (ok. 180 mld RUB) w Norylsku, by ograniczyć emisje szkodliwych substancji. W jej ramach gromadzi się miliony ton gipsu (bezpiecznego, ale bezużytecznego odpadu), co zdaniem Potanina jest zbyt drogie i nieopłacalne.
- Konieczność montażu podobnych instalacji oczyszczających w „Miedziance” („Miednyj zawod”) uznano za nieopłacalną, co ostatecznie zaważyło na decyzji o przeniesieniu zakładu do Chin.
Sankcje i trudności w finansowaniu:
- Nałożone na Rosję restrykcje utrudniają finansowe rozliczenia międzynarodowe oraz zakup zagranicznych maszyn.
- Sprzedaż miedzi do Chin pozwoli „Norniklowi” ominąć ograniczenia zachodnie i utrzymać dochody. Jednak jednocześnie rodzi się ryzyko utraty kontroli nad przedsiębiorstwem w razie pogorszenia stosunków z Pekinem (podobnie jak stało się z „Rusalem” w Australii i na Ukrainie).
Ryzyko logistyczne i dodatkowe koszty:
- Aby transportować rudę z Rosji do Chin, „Nornikiel” będzie musiał zainwestować w statki do żeglugi arktycznej (prawdopodobnie zamawiane w Korei Południowej lub Chinach). Jest to kolejny duży wydatek, szacowany na setki milionów dolarów.
- Konieczne będzie stworzenie stabilnego łańcucha dostaw rud do planowanego zakładu w Chinach, co wiąże się z niepewnościami (warunki pogodowe, opłaty morskie, potencjalne zatory logistyczne).
- Zagrożenia dla lokalnych pracowników i regionu:
- Zamknięcie „Miednianki” w Norylsku oznacza redukcję tysięcy miejsc pracy. Potanin obiecał stworzyć innowacyjne przedsiębiorstwo w Norylsku (np. druk 3D części zamiennych), ale eksperci wątpią, czy pozwoli to zatrudnić porównywalną liczbę pracowników.
- Część budynków starego zakładu może pozostać niezdemontowana, co negatywnie wpłynie na krajobraz i funkcjonowanie okolicy.
Wątpliwa perspektywa transferu technologii i innowacyjności:
- Potanin twierdzi, że Chiny dostarczą zaawansowane technologie (np. do produkcji baterii litowych). Jednak wcześniejsze podobne projekty, jak „Liotech” Rosnano, zakończyły się fiaskiem (brak aktualizacji technologii, brak popytu).
- „Instytut Gipronikiel”, który ma współtworzyć innowacje, nie posiada wystarczających kompetencji i zasobów, by konkurować na światowym rynku.
#aryocontent #rosja #chiny #gospodarka
