Różnice w profilu mikrobiomu jelitowego u osób trenujących siłowo, wytrzymałościowo oraz aktywnych rekreacyjnie zbadali naukowcy z Małopolskiego Centrum Biotechnologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku.
Uczestnicy zostali poddani dwóm interwencjom wysiłkowym: anaerobowemu testowi Wingate o wysokiej intensywności oraz aerobowemu testowi Bruce’a na bieżni. Przebadano osoby aktywne, ale niebędące sportowcami wyczynowymi, co jest rzadkością w dziedzinie, gdzie często porównuje się sportowców elity ze zdrowymi, ale nieaktywnymi osobami.
W pierwszym badaniu wykazano, że chociaż uczestnicy mieli wspólne cechy mikrobiomu jelitowego, pojawiły się subtelne, ale istotne różnice w zależności od typu treningu i poziomu sprawności fizycznej. Osoby trenujące wytrzymałościowo miały większą liczbę bakterii zdolnych do rozkładu niestrawnych węglowodanów, co sugeruje, że mikrobiologiczne adaptacje mogą wspierać wytrzymałość poprzez lepsze pozyskiwanie energii z diety bogatej w błonnik. Ponadto zarówno osoby trenujące siłowo, jak i wytrzymałościowo miały więcej gatunków probiotycznych w porównaniu z osobami aktywnymi rekreacyjnie, choć dokładna rola funkcjonalna wielu z tych bakterii nadal wymaga wyjaśnienia. [...]
W drugim badaniu zintegrowano dane z mikrobiomu jelitowego z biomarkerami surowicy krwi. Dało to podstawę do analizy fizjologicznej odpowiedzi organizmu na różne typy ćwiczeń. W ciągu 6 do 24 godzin po wysiłku zaobserwowano wyraźne wzorce w markerach zapalnych, metabolicznych i regeneracyjnych mięśni, w tym leptynie, FSTL1 i OSM. Jednym z kluczowych odkryć była odmienna reakcja adiponektyny, hormonu centralnego w regulacji metabolizmu, w zależności od zastosowanego rodzaju wysiłku, co prawdopodobnie odzwierciedla różnice w zapotrzebowaniu energetycznym i metabolizmie nukleotydów. [...]
#nauka #biotechnologia #mikrobiologia #jelita #badania #sport #trening
