z Wikipedii:
Fuga (łac. fuga ucieczka, fugare gonić) – jedna z najbardziej kunsztownych struktur muzycznych, oparta na ścisłej polifonii (wielogłosowości) i imitacji (powtarzanie się melodii w utworze w wielu głosach, np. jedna melodia gra sobie w alcie po czym tą samą melodię słyszymy w basie)
Wymaga wielu głosów (zwykle od 2 do 6) oraz kilku tematów (zwykle do 4). Od momentu powstania w XVII wieku była swoistym sprawdzianem warsztatu kompozytorskiego twórcy. Była najważniejszą formą polifoniczną baroku. a najwyższą doskonałość osiągnęła w twórczości J.S. Bacha.
