Wyobraź sobie olbrzymi bezmiar czasu i spróbuj ogarnąć go myślą w całości; a później to, co zwiemy ludzkim wiekiem, porównaj z tamtą nieskończonością: zrozumiesz, jak maluczkie jest to, czego sobie życzymy i o co tak usilnie zabiegamy. A jak wiele zabierają nam z tego łzy, jakże wiele zajmują troski! Ileż porywa śmierć upragniona nieraz wcześniej, niźli przychodzi, ile wydziera choroba, a ile strach! Ile obejmują bądź niedojrzałe jeszcze, bądź już nieużyteczne lata! Połowę życia się przesypia! Dodaj tu jeszcze trudy, smutki i niebezpieczeństwa, a pojmiesz, że nawet w najdłuższym życiu nader mało jest prawdziwego życia.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm