Właśnie oglądam Paczesia - ojcostwo.

Pytanie kto z was był przy porodzie swojego dziecka?

Ja byłem i byłem dumny ze swojej żony.

Inne kobity krzyczały (klimat jak z egzorcysty).

Moja ani jęku tylko full skupienie i napiera dopóki pielęgniarka nie powiedziała, że dziecko zaczyna się dusić i robią cesarkę.

Po zabiegu przynieśli córkę i jak zobaczyłem tę małą czerwoną piętkę to łzy pojawiły się w moich oczach. Potem dali dziecko matce.

Chwilę później Ksiądz chodził po oddziale i nat nas naszło, że daliśmy córce na drugie Maria. Bo mogło by jej z nami nie być.

Przy tym porodzie nabrałem do mojej żony szacunku, ja bym tak nie potrafił. A ona? Zero pitolenia, rodzimy, zacisnęła zęby i jazda.

A jak tylko szwy się zagoiły to wróciła do pracy. Dzieckiem opiekowaliśmy się na zmianę +pomoc teściowej.

Dwa lata wyjęte z życia a my jak chodzące zombie.

Kuźwa nie wiem jak dają radę ludzie majavy dzieci w wieku 34-40 lat? Współczuję im.

PS. Nie było jak na filmach jakich placht zasłaniających akcje, żadnych rozchylonych materiałów itp. Wszystko na wierzchu i widoczne, żeby rodzącej było wygodnie a nie jakieś snowflake pitu pitu.