Wampir wyższy – rasa przybyła na Kontynent po Koniunkcji Sfer w liczbie około tysiąca dwustu. Odznacza się on olbrzymimi zdolnościami regeneracyjnymi, co czyni go praktycznie istotą nieśmiertelną. Posiada wiele wspólnych cech z alpem, bruxą, katakanem i nosferatem, m.in. rozum i wysoko rozwinięta świadomość. Tak jak mula, bruxa i alp jest też odporny na działanie światła słonecznego w wyniku wyewoluowania i dostosowania się do życia dziennego. Mimo tych podobieństw wampir wyższy znacznie przewyższa pozostałe rodzaje wampirów pod wieloma względami. Gatunek ten wśród wiedźminów uchodzi za najbardziej niebezpiecznego krwiopijcę, zaś jego potęga i możliwości stanowią ciągle prawdziwą niewiadomą. Niektóre z ich znanych dotychczas zdolności to m.in.:
regeneracja organizmu doprowadzona do perfekcji,
odporność na ogień, srebro i czosnek,
zdolność manipulowania umysłami ludzkimi,
przybranie formy niewidzialnej dla człowieka,
przybranie formy wielkiego potwora (np. nietoperza),
nadludzka szybkość i siła,
maskowanie swojej natury przed ludźmi, zwierzętami, a nawet zmylenie wiedźmińskiego medalionu,
nadludzko wyczulone zmysły,
zdolność widzenia w całkowitych ciemnościach,
przybranie formy mgły,
każdy wampir posiada indywidualną zdolność rozwijającą się przez lata.
Mimo niesamowicie groźnej natury wampira wyższego zdarzają się również przypadki zdolnych do współżycia z ludźmi (do momentu wykrycia ich prawdziwej natury) abstynentów, którzy zrezygnowali z picia ludzkiej krwi. Jednym z takich przykładów jest Emiel Regis Rohellec Terzieff-Godefroy.