Wampir wyższy – rasa przybyła na Kontynent po Koniunkcji Sfer w liczbie około tysiąca dwustu. Odznacza się on olbrzymimi zdolnościami regeneracyjnymi, co czyni go praktycznie istotą nieśmiertelną. Posiada wiele wspólnych cech z alpem, bruxą, katakanem i nosferatem, m.in. rozum i wysoko rozwinięta świadomość. Tak jak mula, bruxa i alp jest też odporny na działanie światła słonecznego w wyniku wyewoluowania i dostosowania się do życia dziennego. Mimo tych podobieństw wampir wyższy znacznie przewyższa pozostałe rodzaje wampirów pod wieloma względami. Gatunek ten wśród wiedźminów uchodzi za najbardziej niebezpiecznego krwiopijcę, zaś jego potęga i możliwości stanowią ciągle prawdziwą niewiadomą. Niektóre z ich znanych dotychczas zdolności to m.in.:

regeneracja organizmu doprowadzona do perfekcji,

odporność na ogień, srebro i czosnek,

zdolność manipulowania umysłami ludzkimi,

przybranie formy niewidzialnej dla człowieka,

przybranie formy wielkiego potwora (np. nietoperza),

nadludzka szybkość i siła,

maskowanie swojej natury przed ludźmi, zwierzętami, a nawet zmylenie wiedźmińskiego medalionu,

nadludzko wyczulone zmysły,

zdolność widzenia w całkowitych ciemnościach,

przybranie formy mgły,

każdy wampir posiada indywidualną zdolność rozwijającą się przez lata.

Mimo niesamowicie groźnej natury wampira wyższego zdarzają się również przypadki zdolnych do współżycia z ludźmi (do momentu wykrycia ich prawdziwej natury) abstynentów, którzy zrezygnowali z picia ludzkiej krwi. Jednym z takich przykładów jest Emiel Regis Rohellec Terzieff-Godefroy.