#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

to bolesne wracać

do tych wszystkich wspomnień

stawiam wazoniki

Matce Objawionej

przynoszę w naręczach

omdlałe konwalie

znowu jestem Łucją

co cierpliwie klęczy

w sanktuarium ciszy

z głową pochyloną

nad czernią skarbczyka

przewiercam na wylot

cieńsze niż opłatek

bibułki z modlitwą

szukając tej jednej

co uniesie ciężar

gdy nie znajdę żadnej

wyszepczę je wszystkie

od świtu do świtu

najdłuższe litanie

w zaciśniętych wargach

zaniosę na wzgórze

każdą jedną skargę

przed Twoje oblicze

i będzie mi błogo

kiedy w jednej chwili

u stóp Twoich sina

złożę przebłaganie

za rękę podniesioną

na żarliwe dziecko:

wybacz Madonno temu

co nie wie, co czyni

ile trzeba wiary

nawbijanej dziecku

żeby uwierzyło

że moc się zatrzyma

na drugim policzku?

.

fotografia: Laura Makabresku