Trzy są twe czę­ści skła­do­we: ciało, dech, rozum. Z tych dwie pierw­sze są twymi tak długo, jak długo się o nie sta­rać mu­sisz, a je­dy­nie trze­cia jest twoją bez­względ­nie. A je­że­li od­da­lisz od sie­bie, tj. od swego umy­słu, wszyst­ko to, co inni czy­nią lub mówią, albo coś sam uczy­nił lub po­wie­dział, i to, co cię nie­po­koi (...) je­że­li od­da­lisz – po­wta­rzam – od tej woli twej to, co z nią jest złą­czo­ne na pod­sta­wie wpły­wów ze­wnętrz­nych, i przy­szłość, i prze­szłość, (...) a sta­rać się bę­dziesz je­dy­nie o to życie, któ­rym ży­jesz, tj. o te­raź­niej­szość – bę­dziesz mógł prze­żyć resz­tę życia aż do śmier­ci bez nie­po­ko­ju.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm