Poradnik. Domowy wyrób wina cz. 7/8 Rozlew wina do butelek

Poradnik. Domowy wyrób wina cz. 7/8 Rozlew wina do butelek

Spis treści:

1. Sprawdzanie dojrzałości wina
   
2. Przygotowanie do rozlewu wina
   
3. Rozlew wina
   
4. Przechowywanie butelek z winem
   

1. SPRAWDZANIE DOJRZAŁOŚCI WINA

Po stwierdzeniu, że wino jest już dobre, o zharmonizowanym, wyrównanym smaku, można przystąpić do jego rozlewu do butelek. Przede wszystkim należy sprawdzić klarowność wina i w razie potrzeby przefiltrować je. Następnie próbkę klarownego wina przenieść do ciepłego pomieszczenia, przy czym po kilku dniach (4-5) nie powinno ono zmętnieć. Lepiej potrzymać butelkę klarownego wina przez kilka (4-5) godzin na łaźni wodnej lub w garnku z ciepłą wodą o stałej temperaturze 50°C i następnie oziębić. Powstałe zmętnienie wskazuje, że wino nie jest całkowicie dojrzałe i nie nadaje się jeszcze do rozlewu, gdyż po rozlaniu do butelek może wytworzyć się w nim osad. Znacznie słabszym, ale również stosowanym sprawdzianem jest pozostawienie wina w szklance w ciepłym pokoju przez 24 godz. i następnie stwierdzenie jego klarowności.
Zlewanie wina do butelek przeprowadza się w analogiczny sposób, jak po dano przy zlewaniu młodego wina

2. PRZYGOTOWANIE DO ROZLEWU WINA

Przed przystąpieniem do rozlewu wina należy przygotować: butelki, korki oraz szczeliwo zabezpieczające wino przed dostępem powietrza.

Butelki

Butelki używane zwykle do rozlewu wina, tzw. winne, mają rozmaitą barwę, kształt i pojemność. Rozróżnia się więc zielone ,,szampanki" (0,8 l), pół białe lub zielone „bordówki" (0,7 lub 0,75 l), zielone ,,reńskie" (0,65 lub 0,7 l), białe lub ciemne „,tokajówki" (0,5 l), półbiałe lub zielone „półbordówki" (0,35 l) itp.
Butelki przeznaczone do rozlewu powinny być zupełnie czyste. Mogą to być zarówno butelki nowe, specjalnie kupione, z których myciem nie ma kłopotu, jak też używane - pod warunkiem, że nie będą miały żadnego przykrego lub charakterystycznego zapachu. Butelki zanieczyszczone tłuszczem, naftą lub benzyną nie nadają się do rozlewu, nawet po ich umyciu.
Mycie butelek zaczyna się od dokładnego wypłukania ich wodą i dokładnego umycia wewnątrz szczotką do mycia butelek. W czasie szczotkowania butelka powinna być napełniona do połowy ciepłą wodą. Szczotką, a szczególnie jej zakończeniem, czyli tzw. pędzelkiem, dokładnie szoruje się ścianki i dno butelki.
Stosując butelki używane, dobrze jest najpierw wymoczyć je przez kilka godzin (lub dobę) w ciepłej wodzie z dodatkiem płynu do mycia naczyń, w celu rozmiękczenia przywartego do szkła brudu, a później szczotkować z użyciem gorącej wody. Wyszczotkowane butelki płucze się kilka razy gorącą i zimną wodą, po czym ustawia do góry dnem w czystym naczyniu (wiadrze, rondlu) do ocieknięcia.
Przed wlaniem wina należy umytą butelkę odkazić przepłukując ją jeszcze środkiem dezynfekcyjnym, a więc:
a) spirytusem albo wódką; tą samą cieczą można przepłukać kilkanaście czystych butelek;
b) 2- do 3-procentowym roztworem pirosiarczynu potasowego albo kwaśnego siarczynu sodowego lub potasowego, który otrzymuje się rozpuszczając 20 do 30 g pirosiarczynu lub siarczynu w 1 l przegotowanej wody.
c) Innymi środkami do dezynfekcji polecam aktywny tlen (tzw. OXY czyli nadwęglan sodu). Przygotowuje się go używając łyżeczki (4g) nadwęglanu rozpuszczonego w 1 litrze gorącej wody. 1 kg nadwęglanu to koszt ok. 15 zł

Korki

Korek jest ważną częścią opakowania, gdyż butelki z winem przechowuje się zwykle w pozycji leżącej, a więc korek styka się przez dłuższy czas z winem i może w nim spowodować niekorzystne zmiany, jak zakażenie, zmętnienie lub posmak korkowy. Dlatego też należy używać tylko korków nowych, nie używanych, dobrej jakości, czyli tzw. aksamitnych lub pół aksamitnych, w których obydwa albo jedno denko jest zupełnie gładkie, bez żadnych szczelin i szpar. Najlepsze są korki o kształcie cylindrycznym, o średnicy większej od średnicy otworu butelki o 2-3 mm, i możliwie długie. Tak np. dla tzw. bordówek (używanych do rozlewu win francuskich) bierze się korki długości 30-40 mm i średnicy 23-24 mm, które tylko z trudnością dadzą się wcisnąć do butelki za pomocą ręcznej korkownicy.
Przed użyciem płucze się korki zimną wodą na sitku, a następnie parzy (aby stały się bardziej miękkie i weszły do butelek), wrzucając je na kilka minut do wrzącej wody, a gdy zmiękną wyjmuje je z wody. Pozostawienie korków przez dłuższy czas we wrzątku jest niecelowe, gdyż tracą one wówczas elastyczność i trwałość.
Po wyparzeniu, a więc bezpośrednio przed użyciem, dobrze jest korek zamoczyć w środku dezynfekcyjnym, stosowanym do odkażania butelek (spirytus, wódka albo roztwór pirosiarczynu lub siarczynu).

3. ROZLEW WINA

Po przygotowaniu butelek i korków przystępuje się do rozlewu wina. Wino z gąsiorka lub balonu ściąga się lewarkiem lub wężykiem gumowym. i wlewa przez szklany lub emaliowany lejek do butelek. Butelki należy napełniać całkowicie, tj. tak, aby między powierzchnią wina a korkiem pozo stawało ok. 1 cm wolnej przestrzeni.
Napełnioną butelkę korkuje się przy użyciu ręcznej korkownicy (ewentualnie za pomocą drewnianego młotka)

Korkownicę ustawia się na butelce, kanałem wywodzącym naprowadza zmiękczony we wrzątku korek, który uderzeniem tłoczka wpycha się w otwór butelki.
Jeżeli wino jest przeznaczone do dłuższego przechowywania, to po zakorkowaniu butelki obcina się nożem wystającą z butelki część korka, po czym - w celu lepszego uszczelnienia korka i zabezpieczenia wina przed przedostaniem się do niego drobnoustrojów oraz powietrza - zalewa się korek szczeliwem. Jako szczeliwo może być użyty lak lub czysta parafina.
Szczeliwo rozpuszcza się przez ogrzanie w małym rondelku, następnie zanurza w nim główkę butelki, dobrze wytartą suchą szmatką. Po wyjęciu główki z roztopionej masy powoduje się - przez ruch obrotowy butelki - równomierne rozłożenie szczeliwa i ocieknięcie jego nadmiaru. Po skrzep nięciu masy bada się jej szczelność, a w razie stwierdzenia pęcherzyków powietrza - szczeliwo zdejmuje się i nakłada świeżą jego warstwę.

4. PRZECHOWYWANIE BUTELEK Z WINEM

Wino rozlane do butelek ulega dalszemu, chociaż bardzo powolnemu procesowi dojrzewania, które powinno zachodzić bez dostępu powietrza. Dlatego butelki z winem przechowuje się w pozycji leżącej, gdyż wówczas korki nawilżone winem pęcznieją zamykając szczelnie butelkę i nie przepuszczając powietrza.
Lokal, w którym przechowuje się wino butelkowane, powinien mieć niewysoką i stałą temperaturę (10-12°C), a więc powinna to być najlepiej sucha i głęboka piwnica. Butelki układa się na półkach, główką do ściany. Jeżeli na jednej półce chce się ułożyć kilka rzędów butelek, wówczas należy półkę ustawić nieco pochyło w kierunku ściany, co pozwala na ułożenie na niej 5-6 rzędów butelek. Na każdej butelce należy umieścić etykietę, na której wpisuje się charakterystykę wina, a więc datę rozlewu, gatunek wina, jego przybliżoną moc oraz dane dotyczące sposobu utrwalenia, np. czy było pasteryzowane, wzmocnione spirytusem, czy utrwalone przez siarkowanie.
Materiały pochodzą z książek Jana Cieślaka Domowy wyrób