Od­czuj­że raz, że masz w sobie coś szla­chet­niej­sze­go i bar­dziej bo­skie­go niż to, co budzi na­mięt­ność i w ogóle rzą­dzi tobą jak ma­rio­net­ką. W jakim sta­nie jest w tej chwi­li mój umysł? Czy go też nie wy­peł­nia strach? Czy nie po­dejrz­li­wość? Czy nie żądza? Czy nie co in­ne­go w tym ro­dza­ju?

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm