Od 1898 r. student wydziału elektrycznego Politechniki w Darmstadcie. Po uzyskaniu w dyplomu inżyniera elektryka pracował w Warszawie, a następnie w zakładach „Tarnia” pod Sędziszowem, gdzie zajmował się wytwarzaniem pierwszych w kraju lamp łukowych. 

W latach 1909–1926 pracował we Lwowie i w Krakowie. W tym czasie projektował i kierował wykonawstwem elektryfikacji różnych zakładów przemysłowych oraz miast, zakładów naftowych w Drohobyczu, cukrowni w Chodorowie, elektrowni w Truskawcu, Czortkowie, Krynicy i Krzeszowicach k. Krakowa. 

Od 1926 r. był dyrektorem technicznym w Polskich Zakładach Elektrotechnicznych Brown Boveri S.A., od 1931 r. dyrektor „Centroprzewodu” w Warszawie.

Podczas wojny polsko - bolszewickiej wstąpił na ochotnika do wojska polskiego w sierpniu 1920 r. i walczył do listopada tego roku. 

Oprócz pracy zawodowej był aktywny społecznie jako członek zarządu Towarzystwa Opieki nad Polakami Zamieszkałymi Zagranicą im. Adama Mickiewicza.

Ponadto zaangażowany był w budowanie od podstaw polskiego słownictwa elektrotechnicznego.

Już w czasie studiów w 1901 r. opracował i wydał na powielaczu pod egidą Koła Studentów Polaków Politechniki Darmsztadzkiej „Niemiecko - polski słownik wyrazów technicznych”. Była to pierwsza w języku polskim publikacja zawierająca około dwustu terminów z elektrotechniki. 

W 1904 r. wydał „Materiały do słownictwa elektrotechnicznego”, zawierające wstępne tłumaczenie ok. 3500 terminów niemieckich z dziedziny elektrotechniki.

Obszarem jego zainteresowań była również działalność bibliofilska. Był członkiem zarządu Towarzystwa Miłośników Książki w Krakowie, a także członkiem Towarzystwa Bibliofilów Polskich w Warszawie.

W czasie okupacji niemieckiej brał udział w pracach konspiracyjnej Centralnej Komisji Słownictwa Elektrotechnicznego Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz działał w konspiracyjnym Kole Miłośników Ekslibrisu i Grafiki w Warszawie.

Jego biblioteka zawierająca 6650 dzieł w 8550 woluminach spłonęła całkowicie w powstaniu warszawskim.

27 marca 1947 r. w Warszawie zmarł nagle Tadeusz Żerański (ur. 20 stycznia 1880 r. w Radomiu) – inżynier elektryk, specjalista elektryfikacji przemysłu i miast, współtwórca polskiego słownictwa elektrycznego, działacz Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP), bibliofil. 

Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu Parafii Św. Wacława w Radomiu (kwatera 10B/1/63, grób 4788).

Źródło X, profil: Sebasti00951011

#ciekawostki #polska #historia #elektryka