Najbardziej to ja nie lubię, gdy pojawi się jeden rym, a potem dojdzie do niego cały wers, a potem, znienacka, pojawi się drugi i trzeci. Głupio zapomnieć bo szkoda roboty, ale nie do końca chce też się zapisywać. A potem do całej wesołej gromadki dołącza wers czwarty – i już wiem, że zapisać to będzie trzeba.

No i mamy, o, odrobinę infantylny, nieco pięknoduchowski sonecik #diriposta o drapaniu się tam, gdzie nas nie swędzi.

Wycieczka Via Ferratą

Nie będzie żałował ten, kto się odważy

Lonża wpięta niczym zakochanych kłódki

Rozgoń w głowie owcząt niepokoju trzódki

Rusz żelazną drogą, dziecię kolejarzy

Setki miń święconych bogom gór ołtarzy

Każdy głaz czy kamień, pień czy patyk krótki

Drogę polerują górołazów butki

Każdy w przód wygląda czym go szlak obdarzy

Niczym tłum nabożny, bez dokazywania,

Milcząc, górom bezlik wędrowców się kłania,

Każdą z przewodnika przejść chcą serca chłonne

Wciąż nienasycone, swych doświadczeń pomne 

Gór pełne po brzegi, świata nieprzytomne 

Pragną wciąż przeżywać wędrówek doznania

#nasonety #zafirewallem #tworczoscwlasna