Zanim byli Polacy, byli... Lędzianie. Lud, który wykuł swoją przyszłość ogniem, toporem i krwią. Dziś prawie o nich nie pamiętamy, ale to właśnie oni - wypalacze puszcz i budowniczowie grodów – dali początek nazwie Polaków, którą zna cały Wschód: Lachy. Kim byli? I dlaczego zniknęli niemal bez śladu, mimo że przez chwilę byli jedną z największych potęg Europy Środkowej?
W starosłowiańskim języku lęda oznaczało ziemię nieuprawną, dziką – pole dopiero co zdobyte od lasu. Lędzianie byli właśnie tymi, którzy takie ziemie ujarzmiali. Ich życie toczyło się na skraju cywilizacji – na styku puszczy, bagien i rzek, gdzie z siekierą w dłoni karczowali knieje, a z ogniem zdobywali kolejne połacie ziemi. Byli nie tylko rolnikami, ale też żarliwymi wojownikami.
To nie była romantyczna sielanka – to była brutalna rzeczywistość pogranicza, gdzie przetrwanie zależało od siły grodu, liczby wojów i sojuszy. A Lędzianie – jak podaje Geograf Bawarski z IX wieku – mieli ich aż 98! To czyniło z nich regionalne supermocarstwo, większe niż niektóre księstwa niemieckie tamtej epoki. [...]
#historia #historiapolski #ixwiek #sredniowiecze #plemiona #kronikidziejow