Co najciekawszego na ten temat udało Ci się póki co przeczytać? I gdzie można dowiedzieć się więcej o tym wytrzebianiu jazzu? U nas też nie był popularny, ale było trochę koncertów, jak np\. Brubeck albo Archie Shepp, więc chyba tak zupełnie nie tępiono

Co najciekawszego na ten temat udało Ci się póki co przeczytać? I gdzie można dowiedzieć się więcej o tym wytrzebianiu jazzu? U nas też nie był popularny, ale było trochę koncertów, jak np. Brubeck albo Archie Shepp, więc chyba tak zupełnie nie tępiono

[#ksiazki](/tag/ksiazki) [#punk](/tag/punk) [#muzyka](/tag/muzyka)

Zapowiada się bardzo ciekawa książka. Jest już na mojej liście zakupów.

Z noty wydawcy:

Joanna Stingray odkryła dla wolnego świata niezależną muzykę i sztukę, która w latach 80. w ZSRR była zakazana, a jej twórcy często prześladowani lub niedopuszczani na oficjalne sceny. W swoich wspomnieniach doskonale uchwyciła emocje tamtego czasu – odwagę undergroundowych artystów, ich szalony entuzjazm i niepokorność. Ikony rosyjskiego rocka – Wiktor Coj, Siergiej Kuriochin, Timur Nowikow, Boris Griebienszczikow i inni – są tu ludźmi z krwi i kości pokazani zostali nie tylko podczas występów, ale też prywatnie – w ich leningradzkich komunałkach i w nielegalnych klubach muzycznych, gdzie ryzykowali wolność dla niczym nieograniczonej ekspresji… i rock\`n\`rolla.



Ode mnie:

Tematyka muzyki alternatywnej i subkultur w ZSRR i państwach byłego ZSRR zawsze jawiła mi się jako arcyciekawa. Już samo to, jak w latach 50. próbowano wytrzebić tam jazz i jak działał podziemny rynek tzw. muzyki na kościach czy subkultura stilagów jest interesujące, a co dopiero punk rock.

#ksiazki #punk #muzyka
Zapowiada się bardzo ciekawa książka. Jest już na mojej liście zakupów.
Z noty wydawcy:
Joanna Stingray odkryła dla wolnego świata niezależną muzykę i sztukę, która w latach 80. w ZSRR była zakazana, a jej twórcy często prześladowani lub niedopuszczani na oficjalne sceny. W swoich wspomnieniach doskonale uchwyciła emocje tamtego czasu – odwagę undergroundowych artystów, ich szalony entuzjazm i niepokorność. Ikony rosyjskiego rocka – Wiktor Coj, Siergiej Kuriochin, Timur Nowikow, Boris Griebienszczikow i inni – są tu ludźmi z krwi i kości pokazani zostali nie tylko podczas występów, ale też prywatnie – w ich leningradzkich komunałkach i w nielegalnych klubach muzycznych, gdzie ryzykowali wolność dla niczym nieograniczonej ekspresji… i rock`n`rolla.
Ode mnie:
Tematyka muzyki alternatywnej i subkultur w ZSRR i państwach byłego ZSRR zawsze jawiła mi się jako arcyciekawa. Już samo to, jak w latach 50. próbowano wytrzebić tam jazz i jak działał podziemny rynek tzw. muzyki na kościach czy subkultura stilagów jest interesujące, a co dopiero punk rock.

Komentarze (3)