Dawno nie było motyla, więc dziś wpis o Papilio machaon – paziu królowej, jednym z najpiękniejszych i najbardziej okazałych motyli dziennych Europy.

To duży motyl, rozpiętość skrzydeł wynosi 60–85 mm, długość ciała 34–45 mm. Skrzydła mają żółte tło z charakterystycznym czarnym i niebieskim rysunkiem, a tylne skrzydła zakończone są wyraźnymi „ogonkami” długości do 10 mm. Ciało smukłe, głowa mała, czułki zakończone buławką.

Gąsienica jest mięsista, początkowo czarna z czerwonymi wypustkami, później zielona w czarne i pomarańczowe pasy. Podrażniona wysuwa pomarańczowe widełki (osmeterium), które odstraszają drapieżniki. Poczwarka bywa zielona lub szarobrunatna.

Zasięg:

Paź królowej występuje w całej Europie, Azji i północnej Afryce, sięga nawet do koła podbiegunowego i wysoko w góry (w Tybecie do 4500 m n.p.m.). W Polsce jest gatunkiem pospolitym, choć lokalnie liczebność spada.

Zamieszkuje otwarte tereny: łąki, murawy, przydroża, ogrody, skraje lasów, a także pola uprawne z roślinami selerowatymi (np. koper, marchew, pietruszka).

Dorosłe motyle aktywne są od końca kwietnia do końca sierpnia, w dwóch, a w sprzyjających latach nawet trzech pokoleniach. Samce często gromadzą się na wzniesieniach, gdzie szukają partnerek.

Gąsienice żerują głównie na roślinach selerowatych (Apiaceae), takich jak koper, marchew, pietruszka, a także na rutowatych (Rutaceae). Zimuje poczwarka.

Paź królowej był kiedyś objęty ochroną w Polsce, dziś nie jest już gatunkiem chronionym, choć liczba stanowisk stopniowo się zmniejsza z powodu zanikania siedlisk i rozwoju zabudowy.

#porannyrobal #motyle