Bohaterem dzisiejszego wpisu jest Trichonephila clavata – joro-gumo (joro spider), jednen z najbardziej efektownych pająków Azji Wschodniej.

To duży pająk z rodziny Nephilidae, osiągający długość ciała do 30 mm (samice), podczas gdy samce są znacznie mniejsze, zwykle 7–10 mm. Samice wyróżniają się niezwykle barwnym ubarwieniem: odwłok żółty z czarnymi i czerwonymi wzorami, nogi długie, czarne z żółtymi pierścieniami. Samce są niepozorne, brązowawe.

Charakterystyczną cechą Trichonephila clavata są ogromne, błyszczące sieci, które mogą osiągać nawet 1,5 metra średnicy. Sieci te są bardzo mocne – nić tego pająka jest znacznie wytrzymalsza od nici produkowanego przez inne gatunki.

Trichonephila clavata występuje naturalnie w Japonii, Korei, Chinach, Tajwanie i Wietnamie. W ostatnich latach została zawleczona do Stanów Zjednoczonych (Georgia, Karolina Południowa), gdzie szybko się rozprzestrzenia.

Zamieszkuje lasy, ogrody, krzewy, pobocza dróg i tereny zielone w pobliżu ludzi. Sieci buduje najczęściej na wysokości 1–3 metrów nad ziemią, rozpinając je między gałęziami, płotami lub budynkami.

Dorosłe samice aktywne są od późnego lata do jesieni (sierpień–listopad). W tym czasie można je najłatwiej zaobserwować na rozległych pajęczynach. Po kopulacji samica składa jaja w kokonach przymocowanych do roślin lub konstrukcji, a młode wylęgają się wiosną.

Trichonephila clavata poluje na owady latające, często łapie nawet duże motyle i szerszenie. Jad tego pająka nie jest groźny dla człowieka – ukąszenie może wywołać jedynie miejscowy ból i podrażnienie, podobnie jak u pszczoły.

Joro-gumo jest ceniona w kulturze Japonii, gdzie pojawia się w mitologii i sztuce, a jej sieci były wykorzystywane do wyrobu tkanin i instrumentów muzycznych.

To jeden z najpiękniejszych i najbardziej rozpoznawalnych pająków Azji, a jego pojawienie się w Ameryce Północnej wzbudza duże zainteresowanie naukowców i miłośników przyrody.

#pajaki #porannyrobal