Bieganie dotlenia mózg.

Jak mózg dotleniony to różne głupoty do głowy strzelają...

Wybiegam ze ścieżki od strony torów, i nagle widzę przed sobą ścianę skłębionych, ołowianych chmur, ciężkich jakby zaraz z nieba miała wylać się smoła.

A przed nimi, rozświetlony jakąś chwilową, przypadkową dziurą w chmurach, stoi on - błyszczący jak piasek na plaży, świecący jak złoto.

Od razu przypomniało mi się ostatnie zdanie z "Niezwyciężonego" Lema.