Powstanie czerwcowe w Berlinie wybuchło w czerwcu 1953 roku. Początkowo wystąpienia robotnicze były elementem protestów i strajków ostrzegawczych załóg fabryk. Wydarzenia nabrały rozpędu w porannych godzinach 16 czerwca. W Berlinie wschodnim na Alei Stalina rozpoczął się strajk 300 robotników budowlanych. W ciągu kilku godzin rozprzestrzenił się w całym mieście.
Podłożem niezadowolenia społecznego była ogólna polityka władz SED (Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności – z sekretarzem generalnym Walterem Ulbrichtem), która za wszelką cenę starała się wdrożyć model gospodarki socjalistycznej w życie. Od 1952 roku wzmożono kolektywizację rolnictwa i rozbudowę przemysłu ciężkiego. Postulowano także zaostrzenie „walki klasowej” oraz zintensyfikowano prześladowanie na tle religijnym (głównie polegało to na zwalczaniu Kościoła). [...]
Według informacji zachodnioniemieckich z 1966 roku w trakcie pacyfikacji:
-
513 osób zostało zabitych (w tym 118 funkcjonariuszy i żołnierzy NRD),
-
106 osób zostało rozstrzelanych lub skazanych na śmierć,
-
1838 osób ostało rannych,
-
5100 osób zostało aresztowanych,
Oprócz tego podaje się liczbę 17 lub 18 robotników rozstrzelanych przez żołnierzy Grupy Wojsk Radzieckich. Najnowsze dane dotyczące zabitych mówią o liczbie od 55 do 125 osób. [...]
#historia #niemcy #berlin #xxwiek #1953 #powstanie #historykon