Hej,

dziś mam urodziny - 23 lata i otwarcie mogę powiedzieć, że nie wiem ile jeszcze "pożyję", choroba zaczęła mi zabierać wspomnienia i kontakt ze światem.

Smutno, kiedy tracisz kontakt ze światem na kilka tygodni i nie pamiętasz. Zaczęłam zapominać życie przed 19stką.

Ostatnio chciałam zakończyć swoje życie, ale uratowało mnie słowo, że "damy radę". Bo sama chyba bym nie dała rady.

Dziwnie się czuje człowiek, który zaczyna tracić wspomnienia i tygodnie, boję się, że kiedyś stracę kontakt na zawsze.

Ale chcę przeżyć to życie, nawet bez pamięci, dopóki nikogo nie zranię i będę zachowywać się zdrowo.

Dziwnie w wieku 23 lat godzić się z przeżyciem życia bez wspomnień i kontaktu z rzeczywistością.

Piszę to, żebyście chodzili do specjalistów przed tragedią, czyli rozwinięciem się zaburzeń.

Cieszę się, że dożyłam 23 urodzin i obym za rok też do Was napisała.

Jestem pod kontrolą psychiatry, mam wsparcie, ale boję się, że stracę kontakt i zrobię głupotę nieświadomie.

Póki mogę chcę pracować i studiować oraz rozwijać się, szczerze? Chcę mieć kontakt z rzeczywistością, choćby do 30tki.

Obyśmy za rok się przeczytali 🙂

#schizosmuteczek

Hej!

Minął pierwszy tydzień stażu w dziale księgowości. Jestem z siebie dumna, że mi się udało dostać.

Żadne tam robienie kawy i drukowanie. Naprawdę każdego dnia robię nowe rzeczy. Uczę się, notuję.

Praca od 8-16. Korpo jak z filmów. Przyjemnie. Spokój psychiczny. Odpoczynek po pracy.

Staram się naprawdę wykonywać swoje zadania solidnie.

Mam nadzieję, że będzie dobrze. Nie chcę póki co zapeszać. Najważniejsze, że psychicznie czuję się dobrze.

Miłego piątku ♥️

#schizosmuteczek

#schizosmuteczek (macie tag)

Jako, że nie chcę brać hydroksyzyny na ataki paniki, wolę napisać tutaj.

Kurczę. Trochę smutno jak patrzę na swoje życie. Czuję, że umrę przed 30stką, że gdzieś po drodze zaburzenia mnie zjedzą i nie będę w stanie racjonalnie funkcjonować i to doprowadzi do mojej śmierci - po prostu będzie magik.

Jak psychiatra się pyta, czy chcę żyć - nie. Nie chcę, bo jest za ciężko.

Jest praca, studia, nie jem już wódki na śniadanie i nawet są pieniądze. Ale nie ma zdrowia psychicznego.

Od tygodnia nie sypiam dobrze. Budzą mnie koszmary na jawie. Wydaje mi się, że ktoś mnie obserwuje. Jak zamykam oczy to widzę oczy patrzące na mnie i jak je otwieram to obraz nie znika. Nie wiem ile jeszcze pożyje - pięć czy piętnaście, a może pięćdziesiąt lat.

Zabieranie schizoafektywne - combo idealne pod magika.

Czy mentalnie przygotuje się na śmierć? Chyba tak. Smutne? Nie. Bo ja nie chcę się zabić tylko wiem, że jak choroba mnie przejmie to nie będzie sensu, bo walka będzie przegrana.

Trzymajcie się i dbajcie o zdrowie psychiczne. Możecie też pisać jak coś nie tak.

#schizosmuteczek

Dzień dobry,

dziś opowiem jak się czuję z nowymi lekami.

Trochę lepiej. Jakby trochę ciszej. Mniej mój mózg do mnie mówi i mniej sobie sztucznie kreuję. Zmniejszyło się poczucie ciągłego leku. Też mniej mi się wydaje, że wszyscy mnie nie nienawidzą.

Wiadomo, że to początek leczenia, miejmy nadzieję, że będzie tylko lepiej.

Zaburzenie schizoafektywne - hmmm... brzmi ciekawie.

„Zaburzenia schizoafektywne nie są dość często spotykane – szacuje się, że obarczone nimi jest od 0,5 do 0,8% populacji ogólnej."

Póki co diagnoza nie jest jasna, to dopiero początek.

A jakie macie plany na weekend?

Ja pisanie książki, potem aplikacji i regeneracja, bo jutro wolne 🦖