#samotnosc #depresja #przegryw

Zapadm się w pamięć, zapadam się w pamięć, zapadam się w pamięć....

I nadzeszła chwila grozy. Los wyrzucił z talii kartę.

Zegar zaczął bić, w takt jego błędnych kroków, które stawiał idąc za miłością.

Karmazynowy przypływ z morza rozpaczy, zalał bólem krainę czarów.

 Smutek ciął mu serce, jak nożyczki kartkę.

Gdy wychodziła z pokoju nr 5, zabrała oczy tego chłopca. Na krześle siedziała kukła.