Nazwa gatunkowa:Pyrus communis L.

Nazwa odmianowa: Dobra szara, Belle Gabrielle, Gute Graue, Szara Bera.

Pochodzenie: Stara dobra Francuska odmiana pochodzenia klasztornego znana od XVII wieku.

Morfologia: Owoce niepozorne, są małe lub średnie. Skóra bardzo twarda posiada szorstką strukturę. W pełnym dojrzewaniu koloru cynamonowo brązowym. (1)

Miąższ: matowobiały do może dochodzić do koloru żółtego, rozpływający się w ustach bardzo soczysty, smak słodko-kwaśny możliwy posmak cynamonu. (1)

Odporność na szkodniki oraz choroby.

– Na rdzę gruszy (Gymnosporangium sabinae) średnioodporna a nawet w złych warunkach podatna.

Należy wtedy usunąć jałowca szczególnie jałowca sabińskiego (Juniperus sabina ) z okolicy. – Na parcha gruszy (Venturia pyrina) praktycznie odporna.

– Na zarazę ogniowo podatna (w celach fitosanitarnych nie należy sadzić obok siebie głogu, gruszy, jarzębiny oraz pigwy).

– Miodówkę gruszową można ograniczyć poprzez nie sadzenie drzew gruszy wokół lasu sosnowego.

Odporność na mróz: Jak to grusz- średnioodporna na mróz.

Zastosowanie: odmiana typowo deserowa, choć dobra też na kompot w syropie lub w Occie.

Wymagania glebowe: jedne z niższych dla grusz może rosnąć na piaszczystej słabej glebie. (3)

Przechowywanie: nie nadaje się na przechowanie, chyba że w formie suszonej.

Zapylacze: Bera Hardego, Bera Bosca, Dobra Ludwika, Faworytka, Paryżanka. (3)

Literatura

(1)”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok

(2)Fotografia-”Deutsche Pomologie”, Wilchelm Lauche, 1882-1883 rok

(3)„Ogród szkolny”, Franciszek Langauer i Eustachy Wołoszczak, 1889 rok