Hiperdoncja

Hiperdoncja, zwiększenie liczby zębów (łac. hyperdontia; z gr. νπερ – zbyt dużo, οδοντ – ząb, -ια; ang. hyperdontia) – zaburzenie rozwojowe polegające na obecności zębów nadliczbowych o nieprawidłowej budowie albo prawidłowo zbudowanych zębów dodatkowych. W uzębieniu mlecznym hiperdoncję obserwuje się rzadko (0,3-1,8%), w uzębieniu stałym częściej (2-3,1%). Występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet (2:1) i częściej dotyczy szczęki niż żuchwy (9:1). Nadmierna liczba zębów może być: prawdziwa (hyperdontia vera) rzekoma – (pozorna) (hyperdontia spuria) – spowodowana przetrwaniem zęba mlecznego trzecie ząbkowanie (dentitio tertia) – gdy po usunięciu zębów stałych wyrzynają się wcześniej zęby zatrzymaneNajczęstsze formy nadliczbowych zębów to: mesiodens – ząb pośrodkowy – występujący w szczęce między siekaczami przyśrodkowymi zęby zatrzonowe (dentes…