Konstanty Gaszyński

Dwie róże

Wio­sna wró­ci­ła ży­cie na­tu­rze,

Za­brzmia­ły gaje sło­wi­ka pie­niem,

W je­dwab­nej łącz­ce po­nad stru­mie­niem

Kwi­tły przy so­bie dwie róże.

Wi­dzia­łem co dzień, wie­czór czy ra­nek,

Za­wsze ró­życz­ki, za­wsze ku so­bie

Pącz­ki i list­ki chy­li­ły obie,

Jak­by z ko­chan­ką ko­cha­nek.

Ale się szyb­ko szczę­ście skoń­czy­ło,

Przy­cho­dzę dzi­siaj, wes­tchnę ża­ło­śnie,

Sa­mot­na róża śród łącz­ki ro­śnie,

A dru­giej róży nie było.

Zry­wam i cie­bie, nie­szczę­sny kwie­cie,

Po smut­nym ży­ciu cóż dzi­siaj to­bie?

Bo sam to czu­ję, że le­piej w gro­bie,

Niż sa­mym zo­stać na świe­cie.

#przegryw #chlopskapoezja