@Seele ale pierdziawa

@Seele Po d⁎⁎ie trudno poznać czy to Felix czy nie Felix, imo lepiej portretować twarz

@Seele Oda do d⁎⁎y - Aleksander Fredro

D⁎⁎a ludzkości raju pozbawiła

D⁎⁎a a nie jabłko Adama skusiła

D⁎⁎a nieraz królów dawnych mianowała

D⁎⁎a też ich detronizowała

D⁎⁎a bogaci, d⁎⁎a rujnuje

D⁎⁎a losami świata kieruje

D⁎⁎a pomaga, d⁎⁎a przeszkadza

D⁎⁎a miłuje i d⁎⁎a zdradza

D⁎⁎a żebraków i królów raduje

D⁎⁎a w pałacu i w chacie króluje

D⁎⁎a smakuje młodym i starym

D⁎⁎a tchnie żądzą i upaja czarem

D⁎⁎a pachnie, d⁎⁎a śmierdzi

D⁎⁎a tak wspaniale pierdzi

D⁎⁎a wielkie kupy sra

D⁎⁎a na klarnecie gra

D⁎⁎a motorem zawsze i wszędzie

D⁎⁎a jest hasłem i zawsze będzie

D⁎⁎a cię krzepi i d⁎⁎a rodzi

D⁎⁎a nikomu nigdy nie zaszkodzi

D⁎⁎a dziewczęta wyciąga z nędzy

D⁎⁎a największą kopalnią pieniędzy

D⁎⁎a chłopaków jak w banku gromadzi

D⁎⁎a frajerów do ołtarza prowadzi

Stąd wynika morał jasny grzmiący jak potężny chór:

Człowiek się rodzi i z d⁎⁎y wychodzi

Człowiek się żeni na d⁎⁎ę wchodzi

Człowiek umiera na d⁎⁎ie leży

Wszystko na świecie od d⁎⁎y zależy!

O dupo coś porodziła Cezara i Piasta

Cześć, tobie, dupo, i basta!

źródło: https://poezja.org/wz/Aleksander_Fredro/30548/Oda_do_dupy