Dziś będzie trochę o pająku, który potrafi zniknąć na kwiatach niczym mistrz kamuflażu – poznajcie kwietnika (Misumena vatia).

Kwietnik to niewielki pająk z rodziny ukośnikowatych. Samica osiąga 7–10 mm długości, samiec jest znacznie mniejszy (3–5 mm). Najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku jest zdolność samic do zmiany ubarwienia – mogą być białe, żółte, zielonkawe, a czasem na bokach odwłoka pojawiają się czerwone pasy. Dzięki temu kwietnik potrafi idealnie dopasować się do koloru kwiatu, na którym przebywa, co pozwala mu skutecznie polować z zasadzki na owady zapylające, takie jak pszczoły i motyle. Przednie odnóża są dłuższe i mocno rozstawione na boki, co przypomina nieco kraba.

Kwietnik jest szeroko rozpowszechniony – spotkasz go w całej Europie (od Morza Śródziemnego po Skandynawię), Azji i Ameryce Północnej. W Polsce jest pospolity, szczególnie na otwartych, słonecznych terenach: łąkach, polach, skrajach lasów, a nawet w ogrodach. Najczęściej przebywa na kwiatach od maja do lipca.

Ten pająk nie buduje sieci łownych – poluje z zasadzki, czekając nieruchomo na kwiecie, aż pojawi się ofiara. Gdy owad usiądzie na płatku, kwietnik błyskawicznie chwyta go mocnymi odnóżami. Jego jad jest silny dla owadów, ale zupełnie niegroźny dla człowieka.

Zmiana koloru u kwietnika nie zachodzi natychmiast – zajmuje od 6 do 25 dni i dotyczy tylko samic. Młode pająki są zwykle zielonkawe. Samce, poza mniejszym rozmiarem, mają ciemniejsze przednie odnóża i brązowy głowotułów, a odwłok żółty z ciemnym wzorem.

#porannyrobal #pajaki