#2wojnaswiatowa #ciekawostkihistoryczne

Erich Topp (2 lipca 1914 – 26 grudnia 2005) należał do najbardziej znanych i skutecznych dowódców okrętów podwodnych niemieckiej marynarki wojennej w czasie II wojny światowej. Zasłynął jako oficer zdyscyplinowany, opanowany i wysoko ceniony za profesjonalizm, a po wojnie także za refleksyjne podejście do własnych doświadczeń. Do Kriegsmarine wstąpił w 1934 roku. Początkowo służył na jednostkach nawodnych, jednak wkrótce przeniósł się do broni podwodnej, która dynamicznie rozwijała się pod kierownictwem admirała Karla Dönitza. W grudniu 1940 roku objął dowództwo nad U-552 – okrętem typu VIIC. Pod jego komendą U-552 stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych niemieckich U-Bootów w bitwie o Atlantyk. Okręt nosił przydomek „Czerwony Diabeł”, pochodzący od charakterystycznego emblematu namalowanego na kiosku. Topp odbył na nim dziesięć patroli bojowych, podczas których zatopił 28 alianckich statków o łącznym tonażu przekraczającym 160 tysięcy ton, co plasowało go wśród czołowych asów niemieckiej floty podwodnej. Najbardziej kontrowersyjnym epizodem jego służby był atak z października 1941 roku, kiedy U-552 storpedował amerykański niszczyciel USS Reuben James. W wyniku zatopienia zginęło 115 marynarzy. Wydarzenie to miało miejsce jeszcze przed oficjalnym przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny i znacząco zaostrzyło relacje niemiecko-amerykańskie. Za swoje osiągnięcia bojowe Erich Topp został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami – jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych III Rzeszy. Wśród współczesnych uchodził za dowódcę metodycznego i chłodnego w ocenie sytuacji, mniej zaangażowanego ideologicznie niż część jego kolegów, koncentrującego się przede wszystkim na rzemiośle morskim.