mjanm

Miliony osób zagrożonych głodem, brutalne łamanie praw człowieka z pogromami mniejszości włącznie i przemoc wymykająca się spod kontroli. Tak wygląda sytuacja w Mjanmie. Kraj w sercu Azji pogrążył się w anarchii — niewiele brakuje, by wpadł w otchłań chaosu. To jednak umyka uwadze świata. Zajęty wojną w Ukrainie i agresywną polityką handlową Trumpa Zachód odwrócił wzrok od Mjanmy. I popełnił ogromny błąd — bo podejściem do tego kraju Chiny pokazały swoją prawdziwą, przerażająco bezwzględną twarz.

Na świecie nie brakuje kryzysów. Jednym z najbardziej niepokojących, a jednocześnie najbardziej przemilczanych, jest jednak ten w Mjanmie, w samym sercu Azji. **Kraj ten pogrąża się w stanie brutalnej anarchii.** Ponad 2 mln jego mieszkańców znajdują się na skraju głodu. Skutki przestępczości, w tym handlu narkotykami, ogromnych oszustw i handlu ludźmi, rozprzestrzeniają się daleko poza granice kraju.

Jest to bez wątpienia poważna katastrofa humanitarna. Ma ona jednak duże znaczenie także z innego powodu. Ameryka i Europa zrezygnowały z roli, jaką kiedyś odgrywały w tym kraju. **Dziś piekło rozgrywa się pod okiem Chin, które stały się dominującą siłą zewnętrzną w tym kraju.** Ich cynizm i obojętność wobec Mjanmy są obrazem bezwarunkowej polityki zagranicznej, jaką prowadzi Pekin.

Mjanma ma za sobą dramatyczną przeszłość. Po zamachu stanu w 1962 r. kraj ten przez 49 lat znajdował się pod rządami wojskowymi. W latach 2011–2021 armia zrzekła się części władzy, co na pewien czas pozwoliło Aung San Suu Kyi, liberalnej ulubienicy Zachodu, stanąć na czele rządu. Nawet w tych latach dochodziło jednak do poważnych naruszeń praw człowieka, w tym pogromów mniejszości Rohingja.
W 2021 r. w wyniku zamachu stanu armia całkowicie przejęła władzę w kraju. Od tego czasu złowroga junta prowadzi wojnę domową z dziesiątkami uzbrojonych grup oporu, bojowników o wolność i bandytów, **zamieniając kraj wielkości Ukrainy w krwawy chaos.**

W miarę jak Zachód stracił nim zainteresowanie, lokalną potęgą stały się tam Chiny. Ich postępowanie jest raczej pragmatyczne niż ideologiczne — będą one prowadzić interesy z każdym, kto ma wpływy, pieniądze lub broń. Współpracowały z Suu Kyi, a obecnie współpracują z juntą, a także z grupami oporu i milicjami. Wykorzystują swoje wpływy i kontrolę nad dostawami amunicji i broni, aby kształtować przebieg walk — w taki sposób, by chronić swoje interesy. **A tych mają w Mjanmie sporo.**
Chodzi im przede wszystkim o ochronę rurociągu energetycznego o długości 2500 km biegnącego od Oceanu Indyjskiego. Jest to dla Chin alternatywna trasa dostaw omijająca Cieśninę Malakka, która może być kluczowa w przypadku wojny o Tajwan. Pekin chce również utrzymać dostęp do minerałów i innych zasobów, chronić infrastrukturę zbudowaną w ramach inicjatywy Jednego pasa i jednej drogi, zwalczać oszustów atakujących obywateli chińskich oraz utrzymać Zachód z dala od kraju sąsiadującego z ich południową granicą.
## 

## Jest źle, może być gorzej
**Chiny grają na wszystkich frontach,** uzbrajając **różne grupy, grożąc im i namawiając je do spełnienia swoich żądań**. **Skutki tych działań są śmiertelne**. W obliczu narastającego głodu wielkość gospodarki Mjanmy spadła od 2019 r. o jedną czwartą w ujęciu nominalnym. A sytuacja może się jeszcze pogorszyć.
Chiny naciskają na generała Min Aung Hlainga, szefa junty, aby pod koniec tego roku przeprowadził fikcyjne wybory, które mają mieć pozory legalności. Może to wywołać falę przemocy — bo grupy opozycyjne z pewnością będą dążyć do zakłócenia nielegalnego procesu. **Chaos może rozlać się na tereny przygraniczne Mjanmy z Bangladeszem, Chinami, Indiami, Laosem i Tajlandią.**

Zachwycając się błędnie przywództwem Suu Kyi w latach 2010 r., Zachód porzucił grupy walczące o demokrację. Dzisiaj Ameryka i Europa nadal mogłyby pomóc Mjanmie, zwiększając wsparcie humanitarne, nagłaśniając przypadki łamania praw człowieka i wspierając siły prodemokratyczne w negocjacjach, a nawet na polu walki. Administracja Trumpa ograniczyła jednak pomoc dla Mjanmy, a Europa jest zajęta wzmacnianiem bezpieczeństwa na własnej wschodniej granicy.

Biorąc pod uwagę zaniedbania Zachodu, najlepszą długoterminową nadzieją dla Mjanmy jest albo konsolidacja grup prodemokratycznych i ich zwycięstwo w wojnie domowej, albo dążenie innych sąsiadów Mjanmy, takich jak Indie i Tajlandia, do zaprowadzenia tam sprawiedliwego pokoju. Pomimo rozmów o wielobiegunowym świecie z bardziej równomiernym rozłożeniem władzy i odpowiedzialności sąsiednie kraje jak dotąd popierają juntę i zachęcają inne państwa do normalizacji stosunków z nią. Z czasem jednak mogą dojść do wniosku, że tylko bardziej demokratyczna Mjanma zapewni im upragnioną stabilność.

Do tego czasu wojna będzie trwała, a liberalna przyszłość, o którą walczą niektórzy mieszkańcy Mjanmy, pozostanie poza ich zasięgiem. Rosnąca potęga Chin i ich dążenie do realizacji własnych priorytetów, zawężające się spojrzenie Zachodu na własne interesy oraz apatia wszystkich pozostałych, skazały ten kraj na nędzę. **To sprawia, że to, co dzieje się w Mjanmie, jest nie tylko tragedią. Jest także ostrzeżeniem.**
Źródło: The Economist
[#chiny](/tag/chiny) #mjanm [#glod](/tag/glod) [#konflikty](/tag/konflikty)

Miliony osób zagrożonych głodem, brutalne łamanie praw człowieka z pogromami mniejszości włącznie i przemoc wymykająca się spod kontroli. Tak wygląda sytuacja w Mjanmie. Kraj w sercu Azji pogrążył się w anarchii — niewiele brakuje, by wpadł w otchłań chaosu. To jednak umyka uwadze świata. Zajęty wojną w Ukrainie i agresywną polityką handlową Trumpa Zachód odwrócił wzrok od Mjanmy. I popełnił ogromny błąd — bo podejściem do tego kraju Chiny pokazały swoją prawdziwą, przerażająco bezwzględną twarz.
Na świecie nie brakuje kryzysów. Jednym z najbardziej niepokojących, a jednocześnie najbardziej przemilczanych, jest jednak ten w Mjanmie, w samym sercu Azji. Kraj ten pogrąża się w stanie brutalnej anarchii. Ponad 2 mln jego mieszkańców znajdują się na skraju głodu. Skutki przestępczości, w tym handlu narkotykami, ogromnych oszustw i handlu ludźmi, rozprzestrzeniają się daleko poza granice kraju.
Jest to bez wątpienia poważna katastrofa humanitarna. Ma ona jednak duże znaczenie także z innego powodu. Ameryka i Europa zrezygnowały z roli, jaką kiedyś odgrywały w tym kraju. Dziś piekło rozgrywa się pod okiem Chin, które stały się dominującą siłą zewnętrzną w tym kraju. Ich cynizm i obojętność wobec Mjanmy są obrazem bezwarunkowej polityki zagranicznej, jaką prowadzi Pekin.
Mjanma ma za sobą dramatyczną przeszłość. Po zamachu stanu w 1962 r. kraj ten przez 49 lat znajdował się pod rządami wojskowymi. W latach 2011–2021 armia zrzekła się części władzy, co na pewien czas pozwoliło Aung San Suu Kyi, liberalnej ulubienicy Zachodu, stanąć na czele rządu. Nawet w tych latach dochodziło jednak do poważnych naruszeń praw człowieka, w tym pogromów mniejszości Rohingja.
W 2021 r. w wyniku zamachu stanu armia całkowicie przejęła władzę w kraju. Od tego czasu złowroga junta prowadzi wojnę domową z dziesiątkami uzbrojonych grup oporu, bojowników o wolność i bandytów, zamieniając kraj wielkości Ukrainy w krwawy chaos.
W miarę jak Zachód stracił nim zainteresowanie, lokalną potęgą stały się tam Chiny. Ich postępowanie jest raczej pragmatyczne niż ideologiczne — będą one prowadzić interesy z każdym, kto ma wpływy, pieniądze lub broń. Współpracowały z Suu Kyi, a obecnie współpracują z juntą, a także z grupami oporu i milicjami. Wykorzystują swoje wpływy i kontrolę nad dostawami amunicji i broni, aby kształtować przebieg walk — w taki sposób, by chronić swoje interesy. A tych mają w Mjanmie sporo.
Chodzi im przede wszystkim o ochronę rurociągu energetycznego o długości 2500 km biegnącego od Oceanu Indyjskiego. Jest to dla Chin alternatywna trasa dostaw omijająca Cieśninę Malakka, która może być kluczowa w przypadku wojny o Tajwan. Pekin chce również utrzymać dostęp do minerałów i innych zasobów, chronić infrastrukturę zbudowaną w ramach inicjatywy Jednego pasa i jednej drogi, zwalczać oszustów atakujących obywateli chińskich oraz utrzymać Zachód z dala od kraju sąsiadującego z ich południową granicą.

Jest źle, może być gorzej
Chiny grają na wszystkich frontach, uzbrajając różne grupy, grożąc im i namawiając je do spełnienia swoich żądań. Skutki tych działań są śmiertelne. W obliczu narastającego głodu wielkość gospodarki Mjanmy spadła od 2019 r. o jedną czwartą w ujęciu nominalnym. A sytuacja może się jeszcze pogorszyć.
Chiny naciskają na generała Min Aung Hlainga, szefa junty, aby pod koniec tego roku przeprowadził fikcyjne wybory, które mają mieć pozory legalności. Może to wywołać falę przemocy — bo grupy opozycyjne z pewnością będą dążyć do zakłócenia nielegalnego procesu. Chaos może rozlać się na tereny przygraniczne Mjanmy z Bangladeszem, Chinami, Indiami, Laosem i Tajlandią.
Zachwycając się błędnie przywództwem Suu Kyi w latach 2010 r., Zachód porzucił grupy walczące o demokrację. Dzisiaj Ameryka i Europa nadal mogłyby pomóc Mjanmie, zwiększając wsparcie humanitarne, nagłaśniając przypadki łamania praw człowieka i wspierając siły prodemokratyczne w negocjacjach, a nawet na polu walki. Administracja Trumpa ograniczyła jednak pomoc dla Mjanmy, a Europa jest zajęta wzmacnianiem bezpieczeństwa na własnej wschodniej granicy.
Biorąc pod uwagę zaniedbania Zachodu, najlepszą długoterminową nadzieją dla Mjanmy jest albo konsolidacja grup prodemokratycznych i ich zwycięstwo w wojnie domowej, albo dążenie innych sąsiadów Mjanmy, takich jak Indie i Tajlandia, do zaprowadzenia tam sprawiedliwego pokoju. Pomimo rozmów o wielobiegunowym świecie z bardziej równomiernym rozłożeniem władzy i odpowiedzialności sąsiednie kraje jak dotąd popierają juntę i zachęcają inne państwa do normalizacji stosunków z nią. Z czasem jednak mogą dojść do wniosku, że tylko bardziej demokratyczna Mjanma zapewni im upragnioną stabilność.
Do tego czasu wojna będzie trwała, a liberalna przyszłość, o którą walczą niektórzy mieszkańcy Mjanmy, pozostanie poza ich zasięgiem. Rosnąca potęga Chin i ich dążenie do realizacji własnych priorytetów, zawężające się spojrzenie Zachodu na własne interesy oraz apatia wszystkich pozostałych, skazały ten kraj na nędzę. To sprawia, że to, co dzieje się w Mjanmie, jest nie tylko tragedią. Jest także ostrzeżeniem.
Źródło: The Economist
#chiny #mjanm #glod #konflikty

#mjanm

Przemilczana katastrofa. Tragedia Mjanmy pokazuje, do czego naprawdę zdolne są Chiny. Naglące ostrzeżenie