#eldesnudoenelarte 15/54

Jacob Jordaens -Alegoria płodności - 1625

Dzieło to jest uznawane za najwybitniejsze osiągnięcie Jordaensa. Przedstawia ono kobiety otoczone przez satyrów oraz dwóch mężczyzn. Ci ostatni trzymają róg obfitości wypełniony zgodnie z mitem owocami i płodami rolnymi. Scena ma symbolizować przenikanie się sił natury, świata mitologii oraz tego prawdziwego.

#eldesnudoenelarte 14/54

Antonio Allegri da Correggio - Leda i łabędź - 1532

W greckiej mitologii Leda była królową Sparty, w której zakochał się Zeus. Uwiódł ją pod postacią łabędzia, z czego kobieta wydała cztery jaja. W jednych źródłach ptakiem jest grecki bóg w innych z kolei jest wspominany Jowisz - pochodzi on jednak z mitologii rzymskiej, co według mnie go z tego wyklucza.

Z prawej strony obrazu inny łabędź zaleca się do dziewczyny w wodzie. Nad nimi odlatuje kolejny, którego odprowadza wzrokiem inna kobieta. Została ona namalowana w trakcie ubierania się, więc może w wizji artysty Zeus nie przyleciał na zabawę sam, ale z kolegami? Zeus jest w trakcie spółkowania, drugi łabędź uwodzi, a trzeci już po wszystkim odlatuje do Olimpu?

Drugą opcją przychodzącą mi na myśl, jest przedstawienie historii w trzech aktach na jednym obrazie. Z racji tego, że wszystkie trzy nagie kobiety mają tę samą fryzurę i bardzo zbliżone rysy, to wszystkie można utożsamić z Ledą. W takiej interpretacji, jest ona najpierw uwodzona przez łabędzia w prawym dolnym rogu. Następnie oddaje się bogowi na głównym planie, po czym w tle ubierając się odprowadza wzrokiem odlatującego kochanka.

#eldesnudoenelarte 13/54

Tycjan - Wenus z Kupidynem - 1550

Zarówno rzymska bogini piękna, miłości i pożądania nie jest pierwszy raz w tym zestawieniu, jak i Tycjan pojawi się jeszcze nie raz i nie dwa. Malarz kilkukrotnie przedstawiał Wenus z Kupidynem, a jedną z prób widzimy w tym wpisie.

#eldesnudoenelarte 12/54

Annibale Carracci - Herkules na rozstajach - 1596

Barokowe dzieło Carracciego nawiązuje do mitycznej sceny. Herkules wybierał pomiędzy pokusami łatwej ścieżki i doczesnymi uciechami. Trudna ścieżka pełna ciężkiej pracy i ryzyka nagrodzona miała być prawdziwym i wiecznym szczęściem. Atrybutami pierwszej jest półnaga kobieta, instrumenty i maski symbolizujące doczesne czcze zachcianki. Stroma i wąska droga na szczyt to alegoria zbawienia. Za potwierdzeniem tego stoi pegaz na szczycie do którego prowadzi trudna ścieżka oraz poeta z wieńcem laurowym symbolizującym sławę, który miałby napisać pochwalny hymn na cześć prawego wyboru Herkulesa.

Jest to kolejne dzieło ze sceną z mitologii zamówione przez biskupa, bądź innego duchownego. Nie mogę znaleźć informacji dlaczego wybierali oni akurat takie sceny, gdzie nie znajdowały się one przecież w kanonie wiary chrześcijańskiej? Ktoś z Was wie coś więcej na ten temat?

#eldesnudoenelarte 11/54

John Singleton Copley - Watson i rekin - 1778

Scena obrazu przedstawia chłopca w wodzie atakowanego przez rekina, któremu pomocy próbują udzielić marynarze w łodzi. Dzieło powstało na bazie wydarzeń, które przytrafiły się zleceniodawcy namalowania obrazu Brooke Watsonowi. Dzieło zapowiadało nurt romantyzmu, poprzez wyidealizowanie wydarzeń czy podkreślony dynamizm sceny.

Głównym elementem obrazu jest broniący się przed rekinem chłopiec, co malarz podkreślił przez kontrast jego wręcz białej skóry z ciemnozieloną tonią wody. Moją uwagę jednak najbardziej zwraca mężczyzna z harpunem, w perfekcyjnie dynamicznej pozie - prawdopodobnie ułamki sekundy przed próbą wbicia broni w zwierzę. Odbieram jego pełne napięcie mięśni, zaciętość i zaangażowanie w swoich działaniach.

#eldesnudoenelarte 10/54

Anonim - Gabrielle d’Estrées i jedna z jej sióstr - ok. 1594

Dzieło nieznanego autora przedstawia kochankę francuskiego króla Henryka IV oraz jej siostrę. Szczypanie w sutek ma symbolizować ciążę, co potwierdzać ma kobieta w tle prawdopodobnie szyjąca ubranko dla dziecka. Dodatkowo do tej interpretacji nawiązuje pierścień koronacyjny króla, trzymany przez Gabrielle.

Do poniedziałku!

#eldesnudoenelarte 9/54

François Boucher - Diana po kąpieli - 1742

Pan od zbyt zielonej zieleni wraca z kolejnym dziełem z talii. Dianę - czyli boginię łowów - można poznać po jej atrybutach: łuku, strzałach oraz psach myśliwskich. Siedzi ona na jedwabnej tkaninie oraz ma na sobie perły. Jest to kontrastem do naturalnego krajobrazu w tle. Resztę symboliki wyczerpują dwa gołębie upolowane wraz z zającem będące atrybutem Wenus. Za opisem wiki jest to dzieło dekoracyjne, dlatego zostawiam je tu dla dekoracji a więcej czasu poświęcę dla obrazu z czwórki karo.

#eldesnudoenelarte 8/54

Paul Delvaux - Śpiąca Wenus - 1944

Nauczony poprzednim dziełem Delvauxa z trójki trefl wychwyciłem kontrast pomiędzy ubraną kobietą (jak się po doczytaniu okazało - manekinem) a szkieletem będącym jej odbiciem. Wenus jest jedyną żywą postacią na obrazie zachowującą spokój. Scena wypełniona jest zrozpaczonymi kobietami, co ma ukazać odmienność spokoju i przemocy - artysta tworzył dzieło w trakcie bombardowania przez Niemców miasta, w którym był w tym momencie. Inspiracją dla niego była również wizyta w gabinecie osobliwości, gdzie zafascynował go kontrast pomiędzy egzotycznymi i potwornymi eksponatami a spokojem figury woskowej bogini miłości.

Po pierwszym rzucie oka na dzisiejsze dzieło wiedziałem, że to Delvaux. Kobiety (a w dużej części nagie) często były uwieczniane przez malarza, ale to ostatnie dzieło w tej talii.

#eldesnudoenelarte 7/54

François Boucher - Venus Consoling Love - 1751

Zmysłowe i uwodzicielskie, charakterystyczne dla rokoko przedstawienie bogini miłości. Bogini odbiera kupidynowi strzały, które są używane przez niego do łączenia ludzi miłością.

Ciekawa jest wypowiedź Bouchera, gdzie określił naturę jako zbyt zieloną i źle oświetloną.

#eldesnudoenelarte 6/54

Arthur Bowen Davies - Maya, Mirror of Illusions - 1910

Dzieło modernisty, przedstawiające zaświaty zaludnione nimfopodobnymi aktami może sugerować iluzoryczny świat. Oderwanie od rzeczywistości spowodowane jest według mnie przenikaniem postaci ze świata obserwatora obrazu do tego co znajduje się za lustrem. Odbieram rzeczywistość pod drugiej stronie tafli jako sen - twarze postaci są niewyraźne, a krajobraz odbiega od miejsca w którym znajdują się postaci. Kobiety swoimi pozami nie ułatwiają jednak zdeterminowania, czy to świat ze snu przelewa się do rzeczywistego, czy rzeczywistość zamienia się w sen.

Sylwetki ustawione są od lewej w pozach od najbardziej żywiołowych, przez coraz bardziej naturalne, do spokojnie stojącej kobiety z prawej strony. Interpretuję to jako podążanie ku równowadze. Patrząc jednak na historię autora, można odczytać to też wspak: od prawej do lewej (od przodu do tyłu) - czyli równowaga zmierza do chaosu. Składa się to w całość biorąc pod uwagę iluzoryczność całej kompozycji.

#eldesnudoenelarte 5/54

Paul Delvaux - Pigmalion - 1939

Pigmalion był królem Cypru w mitologii greckiej. Ożenił się z on kobietą, którą powstała w wyniku ożywienia posągu (wyrzeźbionego przez króla, na podobieństwo swojego ideału kobiety). Delvaux w swoich dziełach łączy surrealizm i klasyczne formy, tworząc samemu w czasach modernizmu. Przełożyło się to na przewrotności w obrazie: na odwrót niż w mitologii to kobieta jest prawdziwa, a Pigmalion to posąg. Po drugiej stronie kobieta ubrana w kolorowe rośliny kontrastuje z mężczyzną zmierzającym w przeciwnym kierunku niż ona (kierunek ten sam, tylko zwrot przeciwny #pdk), który ubrany jest na czarno. Trzecim zróżnicowaniem są budynki - ten w tle ma styl modernistyczny, a z prawej strony widać część klasycznej budowli. Można doszukiwać się więcej różnic, te które wyłapałem samodzielnie (nie są wspomniane w żadnym z tekstów które czytałem):

• duże przeszklenia po lewej - małe okna po prawej,
  

• modernistyczny budynek ma uporządkowany przylegający do niego teren - klasyczny mimo że bardziej wzniosły to otacza go spękana ziemia,
  

• w nowszym budynku widać lampę (zakładam, że chodzi o elektryfikację) - w epoce klasycyzmu królowały świece,
  

• "uporządkowane" przez ludzi miejsce jest spękane, rozrzucone są po nim kamienie - w tle naturalny krajobraz wydaje się być bardziej przyjazny i zadbany, mimo że jest "dziki",
  

• posąg mężczyzny (patrzy w prawo) jest klasyczny - kobieta w roślinach (patrzy w prawo, tak dobrałem pary) to przejaw modernizmu,
  

• kobieta przy posągu (patrzy w lewo) jest naga - mężczyzna w czerni (patrzy w lewo) jest cały ubrany,
  

• pożądanie mężczyzny do doskonałego posągu (mit) - pożądanie kobiety do posągu bez rąk i nóg (rzeczywistość obrazu).
  

Całość składa się w alegorię transformacji społeczeństwa jaka dokonuje się w czasach powstania dzieła do transformacji posągu w żywego człowieka z greckiej mitologii.

Rozpisałem się, a nie znalazłem polskiego opracowania na temat tego obrazu. Muszę przyznać, że zrozumiałem dzieło dopiero po tym jak napisałem tekst. Jego estetyka jednak do mnie szczególnie nie przemawia, co podtrzymuje mój pierwotny odbiór obrazu.

Do poniedziałku!

#eldesnudoenelarte 4/54

Eugène Delacroix - Wolność wiodąca lud na barykady - 1830

Ostatnia dwójka, za to przytupem. Pierwszy obraz w talii, który jest mi znany. Zakładam, że wielu z nas wałkowało ten temat na historii w szkole.

Kobieta na obrazie jest alegorią wolności. Obraz powstał dla upamiętnienia wydarzeń mających miejsce podczas rewolucji lipcowej we Francji. Delacroix był jednym z pierwszych malarzy śmiało używających koloru w swych dziełach, przeciwnie niż artyści w oświeceniowym klasycyzmie, poprzedzającym epokę romantyzmu.

#eldesnudoenelarte 3/54

Gustave Courbet - Pracownia artysty - 1855

Detal umieszczony na dwójce kier według mnie dość słabo uwidacznia nagość jak i całość dzieła Courbeta. Polecam zapoznać się z całością. Obraz imponujących rozmiarów 3,6 x 6m, zdjęcie w wysokiej rozdzielczości dostępne na Wikipedii. Dla wnikliwych polecam prześledzenie obrazu wraz z opisem z wiki. Najciekawsze dla mnie są dwa elementy:

• po prawej stronie obok lustra pod wpływem zmian chemicznych następujących z czasem wyłoniła się zamalowana przez artystę postać kobiety,
  

• na ścianie w tle pierwotnie miały być przedstawione w formie zawieszonych obrazów inne prace Courbeta. Przez brak czasu na dokończenie wszystkich zostały one zamalowane, by następnie jak w poprzednim punkcie ujawnić się po latach.

#eldesnudoenelarte 2/54

Tiziano Vecelli (Tycjan) - Wenus z lustrem - 1555

Jest to prawdopodobnie najwcześniejsza i jedyna wersja dzieła w tym temacie autorstwa Tycjana, namalowana bez pomocy jego asystentów. Od nazwiska artysty powstało słowo tycjanowski określające kolor rudopomarańczowy.

#eldesnudoenelarte 1/54

Jan Gossaert (Mabuse) - Danae - 1527

Gossaert był artystą spełniającym się głównie w tematyce religijnej. Danae (postać z mitologii greckiej) jest dziełem w jego drugiej serii obrazów z kompozycjami mitologicznymi.

Ciekawostką jest to, że żółte kropki w środkowej górnej części obrazu to Zeus, który przyjął postać złotego deszczu.

A jeśli o mnie chodzi to uczę się sklejać zdania oraz nauczyłem się w końcu trochę obsługi RawTherapee. Wyrównałem i nieco poprawiłem zdjęcia, bo jednak wyszły trochę zbyt ciemne (taki miałem na nie pomysł w momencie robienia, ale kilka detali było ledwo widocznych).

Naoglądałem się wczoraj filmów motywacyjnych, a od jakiegoś czasu próbuję polepszyć jakość swojego życia przez zmniejszenie ilości konsumowanych treści w internecie. Dodając do tego chęć tworzenia czegoś (która chodzi za mną od dawna) oraz dzieląc przez "jedzenie małą łyżeczką" i mnożąc przez losowe wydarzenia dzisiaj:

• zrobiłem zdjęcia ciekawej talii kart z tematem aktu,
  

• zamierzam codziennie od poniedziałku do piątku przeczytać o danym dziele, autorze, wrzucić na hejto post z opisem.
  

Zapraszam do podróży ze mną przez kilkadziesiąt dzieł sztuki w najbliższych tygodniach Powołuję do życia tag #eldesnudoenelarte (nazwa tej talii kart).

Dziś w pierwszym poście rewers.

Adam i Ewa autorstwa Albrechta Dürera z roku 1507.

Ciekawostką jest to, że to dwa osobne obrazy, a postacie są naturalnej wielkości (obrazy mają ponad 2m wysokości).

Do zobaczenia w poniedziałek!