**Jan Kochanowski, _Nagrobek kotowi,_ XVI w.**

  

_Pókiś ty, bury kocie, na myszach przestawał,_

_A w insześ się myślistwo z jastrząby nie wdawał,_

_Byłeś w łasce u ludzi i głaskanoć skórę,_

_A tyś mrucząc podnosił twardy ogon wzgórę._

_Teraz, jakoś ku myszom chciał mieć i półmiski,_

_I łaziłeś po ptaki w gołębiniec bliski,_

_Dałeś gardło, niebożę, i wisisz na dębie;_

_A twej śmierci i myszy rady, i gołębie._

  

Ilustracja: Jacques Callot, _Le chat guettant l'oiseau en cage_ (pol. _Kot czatujący na ptaka w klatce_), 1646

Jan Kochanowski, Nagrobek kotowi, XVI w.
Pókiś ty, bury kocie, na myszach przestawał,
A w insześ się myślistwo z jastrząby nie wdawał,
Byłeś w łasce u ludzi i głaskanoć skórę,
A tyś mrucząc podnosił twardy ogon wzgórę.
Teraz, jakoś ku myszom chciał mieć i półmiski,
I łaziłeś po ptaki w gołębiniec bliski,
Dałeś gardło, niebożę, i wisisz na dębie;
A twej śmierci i myszy rady, i gołębie.
Ilustracja: Jacques Callot, Le chat guettant l'oiseau en cage (pol. Kot czatujący na ptaka w klatce), 1646

Jan Kochanowski, Nagrobek kotowi, XVI w.
Pókiś ty, bury kocie, na myszach przestawał,
A w insześ się myślistwo z

@NieTylda dobre na nagrobek. :wink:

Na pewno weselsze jak u Poego (w tłum. Leśmiana): "Pewnego poranka — z zimną krwią — zadzierzgnąłem wokół szyi kota pętlicę i powiesiłem go na gałęzi drzewa. Powiesiłem ze łzami w oczach — z najsroższymi wyrzutami sumienia. Powiesiłem ponieważ wiedziałem, że mnie kochał i ponieważ czułem, że nie dał mi żadnego do gniewu powodu".

@NieTylda dobre na nagrobek. :wink:
Na pewno weselsze jak u Poego (w tłum. Leśmiana): &quot;Pewnego poranka — z zimną krwią — zadzierzgnąłem wokół szyi kota pętlicę i powiesiłem go na gałęzi drzewa. Powiesiłem ze łzami w oczach — z najsroższymi wyrzutami sumienia. Powiesiłem ponieważ wiedziałem, że mnie kochał i ponieważ czułem, że nie dał mi żadnego do gniewu powodu&quot;.

@Ilustrowany to drugie creepy :neutral_face:

Komentarze (3)