Encyklopedia mitologii japońskiej

305/1000- Omagatoki

Omagatoki to określenie na zmierzch, porę dnia, kiedy to słońce znika za horyzontem, a dzień powoli zamienia się w noc. Okres, kiedy zaciera się granica między światem żywych, sekai, oraz światem istot nadnaturalnych, ikai. Wtedy też zaczynają przenikać do ludzkiego świata chimimoryo, złe duchy.

Gdy do świata ludzi przenikają yokai, ich pojawieniu się towarzyszą podobno pewne charakterystyczne znaki: wiejący zimny wiatr, zapach w powietrzu porównywany do zapachu ryby lub też krwi, nagłe zapadnięcie ciemności oraz przenikający do szpiku kości chłód.

W połączeniu światów ludzkiego oraz nadnaturalnego nigdy nie widziano nic dobrego, wyłącznie chaos, który ono przynosiło. Uznawano więc, że najlepszym wyborem w tym czasie jest pozostanie w domu, kiedy na zewnątrz zaczynały szaleć niebezpieczne istoty. Ale nawet w czterech ścianach zdarzało się doświadczyć zjawisk niewyjaśnionych. Drwale śpiący w leśnych chatach mogli usłyszeć dźwięk ścinania drzew, jednak rankiem nie było dowodów na to, że coś takiego miało miejsce. Odgłosy wodospadu słyszano często tam, gdzie takowych obiektów nie dało się uświadczyć przez wiele kilometrów. Odnotowywano również dziwne głosy oraz śmiechy ewidentnie należące do istot innych niż człowiek. Dzieci zagubione w lesie mogły zostać zaciągnięte do innego wymiaru, by po wielu latach powrócić kompletnie odmienionymi.

Wracając do omagatoki, słowo to może zostać zapisane na dwa sposoby, w jednym z nich oznacza ono godzinę spotkania ze złymi duchami, w drugim zaś godzinę wielkiego nieszczęścia, obydwa te znaczenia obrazują lęk przed nadejściem mrocznych sił ukazujących się o zmierzchu. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook