Adam Asnyk, Sonet VI [Na falach swoich toczy słońc miliony], (z cyklu Nad głębiami), 1898


Na falach swoich toczy słońc miliony


Wieczny Ocean bez dna i wybrzeży,


Którego nawet goniec uskrzydlony


Przestrzeni — promień świetlany nie zmierzy;


Ani fantazyi młodej polot świeży,


Ani błysk myśli, na zwiady rzucony,


Do krańców jego nigdzie nie dobieży


I tajemniczej nie przedrze zasłony.


Nieskończoności łańcuch wyciągnięty,


Biegnąc przez mroczne przestrzeni odmęty,


Wśród bezbrzeżnego znika nam ogromu,


Niemocą myśli przedwcześnie ucięty;


A z drugiej strony ginie pokryjomu,


Gdzieś — w nieskończonej małości atomu.


Ilustracja: Wielka Mgławica w Orionie, światło widzialne, teleskop Hubble'a, 2006

426e7366-cb61-449a-a981-630b74fa4c75

Komentarze (0)

Zaloguj się aby komentować