@anonimowehejto konsekwencja. Jak grozisz, że nie będą czegoś mogli robić to musisz się tego trzymać. Muszą wiedzieć, że to co im grozi, stanie się. Dzieciaki często działają instynktownie, nie mają szacunku, bo nie muszą, dostają co chcą tak czy siak.

Nie dziwię się takim opiniom. Media donoszą o spalonych samochodach, gwałtach, zamachach, więc ludzie boją się o siebie, bliskich co jest naturalne. Strachu nie należy wyśmiewać, bo to daje odwrotny efekt.

@anonimowehejto Wyszedłeś z matrixu wykreowanego przez mass-media, brawo.

Tak jak miliony polaków które kilkanaście lat temu, gdy otworzyły się granice, ruszyły hurtem na "zachód", z głowami pełnymi ideałów o równości i tolerancji, multi-kulti i że wszystkie kultury są równie zajebiście, a potem dostali plaskacza od rzeczywistości.

Polacy jakoś potrafili w 30 lat podnieść ten kraj z poziomu chlewu do miejsca w którym da się żyć, a inne nacje jakoś tego nie umieją, szok szoczek szokunio. Już wiem - to wina białych!

@anonimowehejto alez Cie bardzo dotykaja amerykanskie problemy xD

Przypomne tylko, ze PIS wpuscil rekordowa liczbe uchodzcow z krajow biednych, afrykanskich, a nikt u nas samochodow nie pali

Ja się potrafię dogadać z ludźmi 10- lat młodszymi oraz z 10+ lat starszymi. Z moim rocznikiem oraz przylegającymi nie mam o czym rozmawiać.

@anonimowehejto U mnie w robocie w większości chłopy 30-55 lat. No i tak sobie siedzimy w sześciu na porannej rozruchowej kawie i w ogóle nie ma do kogo gęby otworzyć bo wszyscy scorollują te gównofilmiki na tiktoku. Dziwne to jest. 6 ludzi na 8 metrach kwadratowych, a jakby człowiek sam siedział wśród kakofonii tych muzyczek z filmików...

Mózg jak Tic-tac ogląda tik-toka. A półmózgi tworzą treści. I weź z takimi ludźmi porozmawiaj o wszystkim i o niczym.

@sone

Ja z Babcia bylem w piatek na cmentarzu.

I pewnie w okolicach trzech kroli tez pojedziemy.

@sone keep up! Z tym braniem życia za gardło zgadzam się w 100%

Albo sam pozmieniasz życie, albo życie cię pozmienia :)

@sone Na przyszły rok zdradzę ci mój własny przepis na prawie szampan - pół na pół sok jabłkowy z piwem Carlsberg. Co prawda ma nie 0% a te ponad 2% ale zawsze to nie 20%. Co ciekawe z innymi piwami to zupełnie nie działa.

Nie pisałem tego tutaj, bo po co, ale może teraz jest dobry moment. Miałem już nie żyć. Miałem umrzeć w listopadzie zeszłego roku. Taki miałem plan. Plan - podkreślam, nie "myśli". Wiedziałem dokładnie jak się zabiję i - uwaga - ile to będzie kosztować, bo chciałem odejść estetycznie. 12000 - 15000 zł. Nie jakoś bardzo dużo, tym bardziej, że to ostatni wydatek.

Nie było w tym emocji, jakiejś niezgody na coś, reakcji. Po prostu doszedłem do wniosku, że to bez sensu. Że wszystko co fajne już przeżyłem i nie ma sensu trwać i tkwić w tym czymś i żyć takim życiem, w którym nie ma życia. Myślałem, że ktoś klątwę na mnie rzucił - bez kitu. Taka nagła zmiana - przynajmniej tak to oceniam (nadal, ale to już nie ma takiego znaczenia). Że nagle ze złotego życia w dół. Nie że coś się stało, jakiś rozwód, bankructwo czy coś. Po prostu jakby Kosmos się ode mnie odwrócił.

Dlaczego w listopadzie? Plan miałem ułożony i nawet zapisany na kartce już znacznie wcześniej, ale chciałem jeszcze przeżyć lato, bo lubię lato. Każda kolejna zima od lat była natomiast gorsza, więc sprawa prosta.

Ale.. Poszedłem do lekarza, dostałem leki. Żyję*. Obiektywnie nic się w moim życiu nie zmieniło, a jednak jest inaczej. Najdziwniejsze dla mnie jest, że nie potrafię w głowie poczuć tamtego siebie. Mogę o tym pisać czy mówić, ale nie czuję tego. Jakbym był inny wtedy. Nie mam problemu z wczuciem się w czyjeś emocje, czy w swoje z przeszłości, ale tu... Może chodzi o to, że to nie były emocje. Wydawało mi się, że to decyzja czysto intelektualna. Teraz piszę "wydawało mi się", wtedy nie miałem wątpliwości. Przemyślałem to i miałem pewność, że tak trzeba**.

Polecam więc. Ja powiedziałem sobie wówczas - skoro i tak mam się zabić, to co mi szkodzi. Wezmę jakieś leki, żeby mi się w ostatniej chwili nie pojawiły wątpliwości. Żeby mieć pewność, że i leki nie pomogły. Nie, że nie chciałem umierać. Myślałem o tym obojętnie. O lekach. O śmierci też, ale w tym zdaniu chodziło o leki.

Więc polecam leki. Medycyna robi postępy.

*chyba, że mam raka; ostatnio mi coś wycinali i jeszcze nie wiem

**ten pisowski grafoman.. jak mu to? Piekara. Piekara ma w jednym opowiadaniu taką scenę; nie że ona mnie zainspirowała, bo klątwie myślałem już znacznie wcześniej (nawet w tej chwili nie miałbym nic przeciwko odczynieniu, więc jak ktoś ma namiar, to poproszę), ale dobrze to napisał; prawdziwie dla mnie.

@anonimowehejto 1. nie poddawaj się, z każdą deprechą da się wygrać. 2. zacznij brać leki, jeśli nie bierzesz, SSRI powinny pomóc na początek. 3. powodzenia i walcz, mi zajęło lata, ale warto było. 4. wszystkiego dobrego w nowym roku!

@anonimowehejto Leki dobry kolego. Leki. Działają cuda. Miałem depresję endogenną, czyli taką która nie ma podłoża zewnętrznego (jak śmierć żony, utracony majątek etc.). Po prostu, miałem i chuj, mózg się popsuł. Bez powodu. Przestałem robić to co lubiłem robić najbardziej, no po prostu deprecha. Oczywiście, że miałem plan jak odejść z tego świata :P. W końcu poszedłem do lekarza od czubków, popróbowaliśmy kilka leków i stanęło na bupropionie. Cud, po kilku tygodniach brania nagle wróciłem do siebie. Po pół roku od odstawienia niestety - znowu nawrót tej dziwki. No to rok leków. Skończyłem brać. 1.5 roku minęło gdzieś dzisiaj, deprechy dalej nie ma.

Deprecha to kurwa, ale leki mogą naprawdę po prostu naprawić to co się zepsuło. Będą leki przez które będziesz tylko spał. Będą leki, przez które w ogole nie będziesz spał. Ale w końcu trafisz na leki, które nadadzą koloru i sensu. Jeśli nie masz endogennej to, to będzie czas na naprawę/usuniecie czynnika depresyjnego, przy endogennej liczysz, że się naprawi, albo będziesz jechać do końca życia na dopalaczach.

Either way, warto iść po leki.

@anonimowehejto zamontuj szpiegowskie kamery i mikrofony, będziesz miał podkładkę gdy będzie chciała cię wygryźć z chałupy na przemoc domową

OP: @szukajek: @rebe-szunis: @GordonLameman: Były już wizyty u psychologa, z mojej inicjatywy zresztą, ale zmian nie widzę. Wiele rozmów też odbyłem. Małżonka stała się chyba na to zbyt oporna.

@moll: Badania już były przy innej okazji, hormony wyglądają ok. Raczej po prostu się już starać żonie nie chce.

@cebulaZrosolu: Na rozwodzie finalnie wyjdę fatalnie. Byłem za mało ogarnięty na intercyzę zawczasu, a finansowo ze swojej strony to chyba z 70-80% kasy włożonej jest moje.

Chciałbym żeby to był fejk, ale niestety nie jest. To nie jest też chwilowy kryzys, raczej uczucie dojrzewające od dawna. Niby człowiek jeszcze nie ma czterdziestki, a czuję się już wypalony życiowo.

Ten komentarz został dodany przez osobę dodającą wpis (OP)

Zaakceptował: HannibalLecter

@anonimowehejto xDDDDD czyli zmarnujesz sobie resztę życia bo pieniądze które kiedyś włożyłeś są ważniejsze.

No to powodzenia :)

Żeby nie było to nie mój stolik, a mam taki sam

ale fajny nożyk!

Gdzie kupić takiego Marsa?

@anonimowehejto Sam jestem z małej wiochy i konserwatywnej rodziny i rozumiem jak u Ciebie sytuacja może wyglądać, u mnie do tej pory nie mogą mi wybaczyć, że z żoną bez ślubu kościelnego żyję i na kościół sram. Jako gej to miałbym chyba turboprzejebane. Tak więc trzymaj się tam chłopie a jeśli chcesz żyć zgodnie ze swoją seksualnością to albo idź na konfrontację i licz na najlepsze albo wypierdalaj w podskokach szukać szczęścia gdzieś daleko do dużego miasta albo za granicę.

Warto się wyprowadzić na swoje, dalej od rodzinki i na spokojnie sobie uporządkować życie, nie ma sensu się afiszować. Ja tam ewidentnie na Panie reaguję, ale różnie bywa w życiu i ludzie są piętnowani przez otoczenie gdy "nie pasują". J*bać to, co myślą inni, jak Ci piszą, Twoje życie, jak nie będziesz próbować, to nigdy się nie dowiesz co lubisz, co Cię kręci a co odrzuca.

@anonimowehejto jak najbardziej można mieć, szczególnie na tle nerwowym i stresowym. Wbrew pozorom często spotykane.

@anonimowehejto można, a i owszem. Mówi się o nerwicy żołądka, towarzyszą jej często inne niekomfortowe objawy. Standardowo, trzeba pójść do lekarza, przedstawić temat, zrobić badania i wykluczyć inne choroby. A kiedy się je wykluczy, pójść do dobrego psychiatry. Kiedy objawy są nasilone, lekarz zwykle oferuje leki w celu ich uśmierzenia. Mechanizmu sięgnąć można w trakcie terapii.

Jest bardzo wiele przypadłości na tle nerwowym. Powinno się jednak wykluczyć inne potencjalne przyczyny robiąc przynajmniej morfologię z próbami wątrobowymi a najlepiej jeszcze gastroskopię.

@anonimowehejto zawsze myślałem że samotność jest super i człowiek jest stworzony do samotności

@anonimowehejto rozumiem i współczuję. Jebać tych co mówią żeby żyć tylko dla siebie bo poczucia bezsensu samemu ciężko się wyzbyć.

Wiem że to marne pocieszenie, ale ja zawsze chętnie posłucham pozytywnych historii.

@anonimowehejto zawsze jest widok na zmiane! Nie zamykaj sie na ludzi

@anonimowehejto stary co sie w twoim domu rodzinnym działo, ze chlopak w wieku 16 lat juz uzalezniony byl? To kiedy on zaczal pic i jak czesto musial to robic, zeby sie uzaleznic? Nie widzieliscie tego problemu jak mial np 14 lat?

Wczoraj rozmawiałem ze swoim 17-letnim siostrzeńcem. Sam przegina czasami i mówię tu o jakiś wynalazkach z apteki. Ogólnie z tego, co mi opowiadał skala narkomaństwa i alkoholizmu wśród nastolatków poraża dużo siły dla Ciebie i rodziny.

Tak bardzo go kochasz a pół roku z nim nie rozmawiałeś?

Nie mam pojęcia o co chodzi i dlaczego aż anonimowo o tym trzeba

O co chodzi nk