choć kłesty bywają momentami nużące, to takie smaczki od razu poprawiają humor (☞ ﾟ ∀ ﾟ)☞
Muszę przyznać, że w kwestiach obyczajowości to się Czesi nie pierdolą w tańcu.
Szanuję w opór za to!

sporej ilości gier brakuje polotu, choć mogłyby mieć więcej pikanterii

#kcd #kingdomcomedeliverance #gry #grykomputerowe #humorobrazkowy #heheszki

Mały detal ze zwiastunu #kingdomcomedeliverance

Kto poznaje ten zameczek i w jakiej znanej polskiej książce dużo się w tym zamku działo?

Et Verbum caro factum est

#kingdomcomedeliverance

#kingdomcomedeliverance

Praha. Będzie się dzialo

Kwiecień to bardzo dobrze rokujący miesiąc jeśli chodzi o gry komputerowe co mają szczególne miejsce w moim sercu. Jutro o 20:00 ogłaszają #kingdomcomedeliverance 2 (a jak nie, to będzie defenestracja, jak Jana Żiżkę kocham), #frostpunk2 jest tuż tuż (choć tutaj pewnie na razie nie pogram czytając o wymaganiach), Paradox zaczał dość mocno spamować materiałami o "Projekcie Cezar" - czyli #europauniversalis V, choć wiadomo, że to jeszcze dużo wody upłynie zanim będzie w ogóle data premiery, ale i tak się jaram, bu EUIV to grałem nałogowo. No i za półtora tygodnia wychodzi #manorlords i choć staram się nie hajpować, bo jednak to jeden koleś robił, to patrząc na Alfę i na recenzję zapowiada się gra top. Nie wiem tylko, kiedy znajdę na to wszystko czas.

Chyba nigdy.

#grykomputerowe

#kingdomcomedeliverance

Doczekaliśmy się. Symulator zbierania kwiatów i grzybów 2 :)

W pobliżu Neuhof ktoś chciał być jak Wilhelm Tell, ale coś poszło nie tak ( ͡°͜ʖ͡°)

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance

Dzięki współpracy Google i Netfliksa powstało inkluzywne DLC do Kingdom Come: Deliverance.

#rpg #gry #kingdomcomedeliverance #netflix #heheszki

#kingdomcomedeliverance ze spluwami i helikopterami? ( ͡°͜ʖ͡°)

https://www.youtube.com/watch?v=OvezgDni8z4

#gry

Kingdom Come: Deliverance

Jedna z najfajniejszych gier, w które przyszło mi grać w moim życiu, i jednocześnie jedna z najbardziej męczących gier, w które kiedykolwiek grałem. Na tyle, że po siedemdziesięciu godzinach rozgrywki zrobiłem prawie półtoraroczną przerwę, zanim wróciłem, żeby ją dokończyć.

Dlaczego męcząca?

Głównym powodem jest fakt, że wybrałem tryb hardcore. Lubię, jak gry bywają trudne i rzeczywiście, „Kingdcom Come: Deliverance” z początku takie jest. Kierowana przez nas postać to zwyczajny chłop, dosłownie, syn kowala, który niewiele potrafi - ba, nawet nie potrafi czytać. O walce mieczem, skradaniu się czy kradzieży kieszonkowej nie wspominając. Wszystkiego trzeba się nauczyć, rozwijając poszczególne umiejętności (używając ich - uwielbiam taki system rozwoju postaci!).

Walka z więcej niż jednym przeciwnikiem naraz to najczęściej wyrok śmierci zgodnie z zasadą, że każdy szermierz dupa, kiedy wrogów kupa. I to się nie zmienia do końca gry, nawet gdy Henryk (główny bohater) niejedno w życiu widział i ma na sobie porządny pancerz. Dopiero z czasem można się nauczyć riposty, która dla mnie była jedyną szansą do wygrania jakiegokolwiek pojedynku - po prostu jestem kiepski w walce, ale jakoś dałem radę.

Tryb hardcore wprowadza między innymi brak szybkiej podróży. I gdybym wiedział o tym, o czym za chwilkę napiszę, nigdy bym się nie zdecydował na wybranie tego trybu. Nie, jeżdżenie konno po mapie nie jest nieprzyjemne. Wręcz przeciwnie! Gdyby nie brak szybkiego podróżowania, na pewno nie doceniłbym tak prześlicznie zrobionych lasów. Naprawdę, za każdym razem, nawet po tych kilkudziesięciu godzinach rozgrywki, z przyjemnością jeździło mi się przez lasy. To jest ogromny plus trybu hardcore - możliwość obcowania z dziką naturą, jakże miła, gdy za oknem zimno i ciemno.

Problem w tym, że ta gra w ogóle nie szanuje gracza. Nie chodzi mi o brak zapisywania gry w dowolnym momencie, który męczący jest jedynie na początku, dopóki nie rozwinie się alchemii w odpowiednim stopniu i nie otworzy linii produkcyjnej „Zbawiennego Sznapsa”. Nie chodzi mi o wymagający system walki, do którego trzeba się przyzwyczaić. Nie chodzi mi o różne ograniczenia wynikające z pochodzenia naszej postaci.

Chodzi mi o OGROM JEŻDŻENIA WTE I WE WTE.

Praktycznie każde zadanie wymaga, żeby gdzieś pojechać. Nierzadko w kilka miejsc. Nierzadko prawie że na drugi koniec mapy, która wcale nie jest taka duża jak się wydaje, szczególnie jak uda się kupić szybkiego i wytrzymałego konia. W normalnym trybie jest szybka podróż, ale wyobrażam sobie, że i tak jest to męczące. A co dopiero w przypadku trybu hardcore, w którym gra zmusza do zjeżdżenia całej mapy, żeby wykonać jedno zadanie...

Oczywiście to moja wina, że taki tryb wybrałem, ale jednocześnie obwiniam twórców za okropny backtracking, bardzo upierdliwy w trybie bez szybkiej podróży. Niestety, zabrnąłem w grze zbyt daleko, żeby podjąć decyzję o rozpoczęciu jej od nowa w standardowym trybie.

Jeszcze ponarzekam sobie na misję w klasztorze. Jako nowicjusz Henryk otrzymuje listę codziennych obowiązków. Świetna sprawa! Zawsze ciekawiło mnie mnisie życie i nawet się kiedyś zastanawiałem nad wstąpieniem do klasztoru, głównie z ciekawości, jak się tam żyje, niż z powołania. Jednak mój zapał bardzo szybko wyparował, kiedy po wykonaniu danego obowiązku postanowiłem odczekać chwilkę i przez przypadek przekroczyłem czas na to poświęcony. Momentalnie złapał mnie mnich odpowiedzialny za pilnowanie, by nikt nie łamał prawa klasztornego i cyk, prawie dobowa wizyta w celi w odosobnieniu. Po trzecim takim przypadku postanowiłem przebić się przez ten fragment jak najszybciej, omijając zadania poboczne. Nie chciałem ryzykować, że znowu mi się to przytrafi. :')

Doceniam zamysł twórców, żeby wystawić cierpliwość graczy na twórców - wydaje mi się to idealnie pasować do klasztornej misji. Jednakże sam tej cierpliwości nie miałem na tyle, by czekać cztery growe godziny, aż przyjdzie czas na kolejne obowiązki, które można wykonać w pół godziny growego czasu. Szczególnie przy mało precyzyjnym systemie czekania, przez który kilkukrotnie wylądowałem w karnej celi.

Mimo to grę polecam każdemu, kto lubi średniowiecze. Myślę, że ówczesne realia zostały dobrze odwzorowane, a i sama gierka sprawiła mi wiele radości. Jedynym minusem jest to, że połowa zadań była po prostu nudna, za to praktycznie wszystkie zmuszają do dalekich podróży. To akurat kwestia gustu.

#gry #steam #kingdomcomedeliverance

Jan Zając i polski wątek w Kingdom Come: Deliverance.

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance

Band of Bastards: Stefan Lotka, Obwieś, Henryk, Pan Kuno z Rychwaldu, Jan Niedźwiedź, Piotr Niedźwiedź i Kamień.

Ciekawe czy twórcy świadomie puścili oczko do fanów Kompanii Braci? ( ͡°͜ʖ͡°)

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance #dlc

Płotka into #kingdomcomedeliverance
Użyce, 1403

#gry #rpg #wiedzmin #witcher

Gdy kończy się wam gorzałka, więc z wujasem i starym postanawiacie zaczepić przejeżdżającego akurat traktem ciężkozbrojengo konnego i stanowczo poprosić o wsparcie w potrzebie. Co może pójść nie tak? ( ͡°͜ʖ͡°)

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance

Dziwisz co się dziwisz ( ͡°͜ʖ͡°)

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance

Z zasadzki napadali Cię bandyci. Musisz się bronić - poziom KC:D ( ͡°͜ʖ͡°)

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance

Chociaż z Kingdom Come: Deliverence można nauczyć się więcej o średniowieczu niż ze wszystkich razem wziętych podręczników szkolnych, to jednak udało mi się znaleźć wpadkę dotyczącą ścięcia mieczem.

Osoby skazane na tę karę śmierci nie kładły głowy na pieńku (wg Jędrka ze Zamku Chojnik upierdolenie mieczem głowy leżącej na pieńku byłoby po prostu niewykonalne), tylko stały, siadały na taborecie lub klęczały.

Kara miecza nie przynosiła ujmy (skazaniec zachowywał swój honor i można było go normalnie pochować na cmentarzu). Początkowo była zarezerwowana dla szlachetnie urodzonych, jednak z czasem wykonywano ją również na osobach z niższych stanów.

Ścięcie mieczem wymagało nie lada umiejętności od kata, więc dokonywał go mistrz katowski (musiał zdać egzamin cechowy w tym zakresie) – jednym cięciem pomiędzy trzecim a czwartym kręgiem oddzielał głowę od tułowia tak, aby przy okazji nie okaleczyć reszty ciała. Miało być szybko i bezboleśnie. W teorii. W praktyce egzekucja mogła się skończyć dopiero po kilku czy kilkunastu cięciach (skuchy kończyły się trafieniem w bark, ramię, szczękę lub poharataniem szyi). Zdarzało się, że niekompetentny kat był linczowany przez gawiedź (także typ w KC:D może mówić o sporym szczęściu).

Jeśli chodzi o sam miecz katowski – został odwzorowany poprawnie. Był on cięższy i wyglądał inaczej niż miecze bojowe (i szczerze mówiąc niezbyt nadawał się do walki, także miecze katowskie w Diablo to fantazja lub niedojebanie mózgowe ludzi Blizzarda). Jego ostrze miało krótsze zbrocze (lub wcale go nie posiadało), było szersze i cieńsze, a zakończenie miecza było płaskie lub półokrągłe (nie miał ostrego sztychu), w związku z czym środek ciężkości znajdował się w innym miejscu - był przesunięty bliżej tępego (pseudo)sztychu. Zdarzało się, że miecz katowski miał „branżowe” ozdobniki – czaszki, motywy religijne, info o właścicielu lub najbardziej znanych zdekapitowanych, znak kuźni, w której powstał lub herb miasta do którego należał.

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance
#historia #sredniowiecze #ciekawostki

Sprzedam konia z wyposażeniem. Garażowany. 3000 groszy.
Kontakt: ojciec Szymon, Równa

#gry #rpg #kingdomcomedeliverance